حضرت زهرا (س) به حدّي خالصانه خداوند را عبادت مي کرد که خداوند با او بر ملايکه مباهات مي کرد و مي فرمود:

بنگريد به بهترين بندهِ من فاطمه! او در مقابل من ايستاده و از خوف من تمامي وجودش مي لرزد و با تمامي حضور قلب، به عبادت من روي آورده است. [1] .

امام حسن (ع) مي فرمايد:

مادرم، در شب هاي جمعه، در محراب به عبادت مي ايستاد و مدام رکوع و سجده مي کرد تا صبح طلوع مي کرد. [2] .

حضرت، به قدري عبادت مي کرد که قدم هايش ورم کرد. [3] .

حضرت مهدي (عج) هم به قدري عبادت خداوند را مي کند که رنگ رخسار مبارکش متمايل به زرد است.

امام کاظم (ع) مي فرمايد: «مهدي، بر اثر تهجّد و شب زنده داري، رنگش به زردي متمايل مي شود». [4] .