الف) عنايت حضرت زهرا (س) به زائران حسين (ع):

يکي از ويژگي هاي حضرت زهرا (س) اين است که به زائران فرزند شهيدش امام حسين (ع) عنايت ويژه اي دارد. هنگامي که آنان به زيارت امام حسين (ع) مي روند، حضرت زهرا (س) حاضر مي شود و براي آنان طلب آمرزش و دعا مي کند.

روايات متعددي بر اين مطلب دلالت مي کند. برخي از آن ها به شرح زير است:

1. امام صادق (ع) مي فرمايد:

اِنّ فاطمه بنت محمد، تحضر لزوّار قبر ابنها الحسين فَتَستغفُر لَهُم ذُنُوبَهُم. [1] .

حضرت فاطمه (س) دختر گرامي حضرت محمد (ص) براي زوّار قبر فرزندش حضرت حسين (ع) حاضر مي شود، سپس براي گناهان آنان طلب آمرزش مي کند.

2. امام صادق (ع) به معاويه بن وَهَب فرمود:

زيارت حسين (ع) را ترک مکن! آيا دوست داري که خدا، تو را در زمرهِ کساني ببيند که حضرت رسول و علي و فاطمه و ائمه (ع) در حقشان دعا مي کنند؟ [2] .

3. سليمان اعمش مي گويد:

در کوفه، شب جمعه اي نزد شيخي بودم. به او گفتم: دربارهِ زيارت امام حسين (ع) چه مي گويي؟» گفت: «بدعت است و هر بدعتي، گمراهي است و هر صاحب گمراهي در آتش است». ناراحت شدم و رفتم.

نيمه هاي شب آمدم، درِ خانهِ او را زدم. همسرش گفت: «او به زيارت امام حسين (ع) رفته است».

سليمان مي گويد: من هم به طرف حرم امام حسين (ع) رفتم. وقتي داخل حرم شريف شدم، ديدم شيخ در حالي که به سجده افتاده، گريه و ناله مي کند و از خداوند طلب مغفرت و توبه مي کند. بعد از مدّتي طولاني سرش را بلند کرد. گفتم: «اي شيخ! ديروز آن جمله را گفتي، پس الان چه گونه به زيارتش آمدي؟» گفت: اي سليمان! مرا سرزنش نکن! ديشب، در خواب...، شتري از نور ديدم که کجاوه اي از نور، بر روي آن شتر بود و داخل آن دو خانم بودند. گفتم: «اين دو خانم بزرگوار کي اند؟» گفت: «يکي، حضرت خديجه (س) و ديگري حضرت سيده النساء فاطمه زهرا (س) است». گفتم: «اين جمع به کجا مي روند؟» گفت: «به زيارت حسين که در کربلا از روي ظلم شهيد شد، مي روند».

به آن هودج نگاه کردم. ديدم اوراقي از آن به پايين مي ريزد. پرسيدم: «اين اوراق مکتوب چيست؟» گفت: «در اين ورق ها نوشته شده هر کس در شب جمعه، به زيارت قبر حسين (ع) بيايد، از آتش جهنم ايمن خواهد بود». [3] .

گواه اين قضيّه، تشرّف حاج علي بغدادي است که سؤالات بسياري از امام زمان (عج) کرد. يکي از آن ها اين بود:

منبري ها جريان سليمان اعمش را مي گويند. آيا اين حديث صحيح است»؟ فرمود: «آري، راست و صحيح است». گفتم: «سيدنا! صحيح است که مي گويند: هر کس زيارت کند حسين (ع) را در شب جمعه، براي او امان است»؟ فرمود: «آري، والله!» و اشک از چشمان مبارکش جاري شد و گريست. [4] .

ب) عنايت حضرت مهدي (عج) به زائران حسين (ع):

قضاياي زيادي بر اين مطلب دلالت دارد. يکي از آن ها، قضيّهِ معروف جعفر نعل بند است که مرحوم نهاوندي آورده است. [5] .