« زکوه» به معناي نمو و زيادتي [1] يا به معناي پاکيزه از خباثت نفس، کينه، بخل، حسد و هرگونه پليدي و کثافت ظاهري و باطني است. [2] .

الف) حضرت زهرا (س) زکيه است.

در ذيل کلمه «مبارکه» از آن سخن گفتيم .

ب) حضرت مهدي زکي است.

از جمله القابي که پيامبر اکرم (صلّي اللّهُ عليه وآله سلّم) به حضرت مهدي (عليه السلام) داده اند، زکي است؛ که روايات آن را در ذيل شباهتهاي 3 و 4 ذکر نموديم.

همچنين اميرمؤمنان علي (عليه السّلام) در ضمن نامه اي به معاويه اين لقب را به حضرت مهدي (عليه السلام) داده اند... و اِنّ رج لا مِن و لدِک، مَشومٌ ملعونٌ... و يَعرَب منهم رجلٌ من ولدي زکي نقي الذي يملا الارض قسطا و عدلاً. [3] .

مردي از نسل تو که شوم و ملعون است... سپاهي به سوي مدينه مي فرستد... و مردي پاک و پاکيزه از نسل من، از ميان آنها مي گريزد و زمين را پر از عدل و داد مي نمايد.