بازگشت

اسناد احاديثي که در منابع ديگر هم آمده است


1- سند روايت ص 29 گزيده کفاية المهتدي درباره تکذيب وقت گزاران:

فضل بن شاذان، از احمد بن محمد و عبيس بن هُشام، از کرام، از فضيل؛ قال سالنا اباجعفر (عليه السّلام) الحديث. [1] .

2- سند روايت همين صفحه ي گزيده درباره همين موضوع:

فضل بن شاذان، از حسين بن يزيد صحّاف، از منذر جوّاز، از ابي عبداللّه (عليه السّلام). [2] .

3- سند روايت ص 30 گزيده درباره ي توبيخ وقت گزاران و تمجيد منتظران:

فضل، از عبدالرحمان بن کثير؛ قال کنت عند ابي عبدالله (عليه السّلام) الرواية. [3] .

4- سند روايت ص 49 گزيده، درباره ي رؤيت حضرت ابراهيم (عليه السّلام) چهارده نور را (عليهم السّلام):

فضل، از محمد بن سنان، از مفضل بن عمر، از جابر جعفي، از سعيد بن مسيب، از عبدالرحمان بن سمرة، از پيامبر (صلّي اللّهُ عليه و آله و سلّم). [4] .

5- سند روايت ص 61 گزيده، مشهور به حديث نعثل يهودي:

فضل، از ابن ابي عمير و بزنطي، از ابان بن عثمان احمر، از ابان بن تغلب، از عکرمة، از ابن عباس الرواية. [5] .

6- سند روايت ص 77 گزيده؛ حديث اطلاعة:

فضل، از حسن بن علي بن سالم [بطائني ]، از پدرش، از ابي حمزه ثمالي، از سعيد بن جبير، از ابن عباس، از رسول خدا (صلّي اللّهُ عليه و آله و سلّم). [6] .

7- سند روايت ص 85 گزيده؛ حديث تسلّي و بشارت به فاطمه (عليهاالسلام):

فضل، از عثمان بن عيسي، از ابي حمزه ثمالي، از اسلم، از ابي الطفيل، از عمار ياسر، از رسول خدا (صلّي اللّهُ عليه و آله و سلّم). [7] .

8- سند روايت ص 91 گزيده، درباره ي معني عترت:

فضل، از محمد بن ابي عمير، از غياث بن ابراهيم، از ابي عبدالله (عليه السّلام) الحديث. [8] .

9- سند روايت ص 101 گزيده، درباره ي پيشگويي از آينده ي امام حسين (عليه السّلام) و...:

فضل، از عبدالله بن جبلّة، از عبداللّه بن مستنير، از مفضل بن عمر، از جابر بن يزيد جعفي، از عبداللّه بن عباس، از رسول خدا (صلّي اللّهُ عليه و آله و سلّم). [9] .

10- سند روايت ص 108 گزيده، درباره ي فضيلت اهل دوران غيبت:

فضل، از صفوان بن يحيي، از ابراهيم بن زياد، از ابي حمزه ثمالي [10] .

11- سند روايت ص 119 گزيده، درباره ي تعداد امامان:

فضل، از علي بن حَکم، از سيف بن عَميرة، از علقمة بن محمّد حضرمي، از امام صادق (عليه السّلام). [11] .

12- سند روايت ص 129؛ روايت معروف عرض اعتقاد جناب عبدالعظيم حسني سلام الله عليه:

فضل، از سهل بن زياد آدمي، از عبدالعظيم، از امام هادي (عليه السّلام). [12] .

13- سند روايت ص 143، درباره ي خبر دادن از ميلاد حضرت صاحب (عليه السّلام) و ستايش خداي تعالي بر آن:

فضل، از احمد بن اسحاق بن عبدالله اشعري، از امام عسکري (عليه السّلام). [13] .

14- سند روايت ص 257، درباره ي علامات قيامت:

فضل، از حسن بن محبوب، از علي بن رئاب، از ابي حمزه ثمالي، از سعيد بن جبير، از عبدالله بن عباس، از رسول خدا (صلّي اللّهُ عليه و آله و سلّم)؛

و فضل، از حسن بن علي بن فضال، از حمّاد، از حسين بن مختار، از ابي بصير، از عامر بن واثلة، از اميرمؤمنان (عليه السّلام)، از رسول خدا (صلّي اللّهُ عليه و آله و سلّم). [14] .

15- سند روايت ص 265 گزيده درباره ي قيام سه صاحب پرچم قبل از ظهور:

فضل، از محمد بن ابي عمير، از سيف بن عميره، از بکر بن محمد ازدي، از ابي عبدالله (عليه السّلام) [15] .

16- سند روايت ص 284 درباره ي تعداد اصحاب حضرت (عليه السّلام) و قدرتشان بر طيّ الارض:

فضل، از عبدالرحمان بن ابي نجران، از عبدالله بن سنان، از ابي عبدالله (عليه السّلام). [16] .

17- سند روايت ص 295، درباره ي خالي نبودن زمين از امام (عليه السّلام):

فضل، از حسن بن محبوب، از عبدالله بن سنان، از امام صادق (عليه السّلام). [17] .

18- سند روايت ديگر ص 295، درباره ي جريان ظهور:

فضل، از محمد بن ابي عمير، از جميل بن دراج، از ميسر بن عبدالعزيز نخعي، از امام صادق (عليه السّلام). [18] .

19- سند روايت ص 296، درباره ي تدارکات معجز آساي لشکر امام زمان (عليه السّلام):

فضل، از صفوان و محمد بن ابي عمير، از معاوية بن عمار، از امام صادق (عليه السّلام)

و نيز فضل، از محمد بن سنان، از ابي الجارود، از امام باقر (عليه السّلام). [19] .

20- سند روايت ص 297، درباره ي آفرينش چهارده نور (عليهم السّلام)، چهارده هزار سال قبل از خلقت:

فضل، از محمد بن ابي عمير، از عمر بن اذينة، از زرارة، از ابي جعفر (عليه السّلام). [20] .

21- سند روايت ص 298 گزيده، درباره ي اقامه ي تدريجي حدود بر گروه هايي از قريش:

فضل، از محمد بن ابي عمير، از جميل بن درّاج، از ابي اسامة [زيد شحّام ] از امام صادق (عليه السّلام). [21] .

22- سند روايت ص 299، درباره ي جنگ امام زمان (عليه السّلام) با «يزيديه» در عراق:

فضل، از محمد بن ابي عمير، از جميل بن درّاج، از محمد بن مسلم، از امام پنجم (عليه السّلام). [22] .

23- سند روايت ص 300 گزيده، درباره ي امنيت، فراواني، و حکومت جهاني و جاوداني، و قضاي داودي و محمّدي (عليه السّلام):

فضل، از ابن ابي عمير، از هشام بن حکم، از امام صادق (عليه السّلام). [23] .

24- سند روايت ص 302 گزيده، درباره ي حکم قضاي داودي به وسيله ي «توسّم»:

فضل، از عبدالله بن جبلّة، از علاء، از محمد بن مسلم، از ابي عبدالله (عليه السّلام). [24] .

25- سند روايت ديگر همين صفحه ي گزيده درباره ي تعليم و تفسير قرآن از نو:

فضل، از صفوان بن يحيي، از قاسم بن فضيل، از فضيل بن يسار [پدرش ]، از امام صادق (عليه السّلام). [25] .

26- سند روايت ص 303 گزيده، درباره ي رفاه و مادّيات در حکومت حضرت:

فضل، از ابن ابي عمير، از حماد بن عثمان، از حلبي، از ابي عبدالله (عليه السّلام). [26] .

27- سند روايت ص 304، درباره ي بناي مسجدي بزرگ در کوفه:

فضل، از صفوان بن يحيي، از يعقوب بن شعيب، از ابي عبدالله (عليه السّلام). [27] .

28- سند روايت ص 305، درباره ي مدّت، و وسعت حکومت آن حضرت (عليه السّلام)، و جهاني شدن دين:

فضل، از علي بن عبدالله، از عبدالرحمان بن ابي عبدالله، از ابي الجارود، از امام پنجم (عليه السّلام). [28] .

29- سند روايت ص 306، درباره ي مدّت حکومت حضرت صاحب الزمان (عليه السّلام):

فضل، از حسن بن محبوب، از عمروبن ابي المقدام، از جابر جعفي، از امام باقر (عليه السّلام).

البته مؤلف کفاية المهتدي به اين روايت اشاره کرده و نقل کرده که فضل درباره ي اين روايت چنين اظهار نظر کرده است: هذا حديث مؤوّل (اين حديث بايد توجيه شود) [29] .

اللهم صل علي وليک صاحب الامر صلاة لاغاية لعددها و لانهاية لمددها ولانفاد لامدها

اللهم اقم به الحق وادحض به الباطل

و آخر دعوانا ان الحمد لله ربّ العالمين

و صلي الله علي محمد و آله الطاهرين


پاورقي

[1] الغيبة طوسي، ص 425 به همين سند از فضل نقل کرده است؛ کافي، ج 1، ص 368 به سندي ديگر؛ و الغيبة نعماني، ص 421، از کليني به سندش نقل کرده است.

[2] الغيبة طوسي، ص 426، به همين سند از فضل؛ بحار، ج 52، ص 103 از آن.

[3] الغيبة طوسي، ص 426 به همين سند از فضل؛ و بحار، ج 52، ص 103 از آن؛ کافي، ج 1، ص 368؛ الغيبة نعماني، ص 420 از کليني به سندش.

[4] تاويل الايات الظاهرة، ص 485، (در روايت فضل درباره اوصاف شيعه «تعفيرالجبين» را هم دارد)؛ الفضائل شاذان بن جبرئيل، ص 158؛ بحار، ج 82، ص 84 از آن.

[5] کفاية الاثر، ص 302، با تفصيل ذيل و شعري از نعثل؛ بحار، ج 36، ص 283 از آن.

[6] کمال الدين، ص 289، از نوفلي، از حسن بن علي بن سالم با اختلاف؛ کفايةالاثر، ص 11، از صدوق؛ بحار، ج 36، ص 282 از آن.

[7] کفايةالاثر، ص 124، با ذيل مفصّل؛ بحار، ج 22، ص 536 از آن، ج 36، ص 328 از آن مانند گزيده.

[8] معاني الاخبار، ص 90؛ کمال الدين، ص 272؛ بحار، ج 23، ص 147 از آن؛ مختصر اثبات الرجعة (تراثنا، 15، ص 448).

[9] کفايةالاثر، ص 18؛ بحار، ج 36، ص 285 از آن؛ مستدرک الوسائل، ج 10، ص 276، از الغيبة فضل بن شاذان.

[10] مختصر اثبات الرجعة (تراثنا، 15، ص 449)؛ کمال الدين به اسنادش از ابراهيم بن ابي زياد، از ثمالي، ص 352؛ احتجاج، ص 318؛ بحار، ج 36، ص 386 از آن.

[11] کفايةالاثر، ص 266، به سندش از محمد بن خالد طيالسي، از سيف بن عميره با اختلاف کمي.

[12] کمال الدين، ص 410؛ کفايةالاثر، ص 286؛ بحار، ج 36، ص 412 از آن.

[13] مختصر اثبات الرجعة (تراثنا، 15، ص 451)؛ اثبات الهداة، ج 3، ص 569؛ کمال الدين، ص 437؛ بحار، ج 51، ص 161 از آن؛ کفايةالاثر، ص 291.

[14] مختصر اثبات الرجعة (تراثنا، 15، ص 454)؛ الغيبة طوسي، ص 436 به سندش از فضل؛ و بحار، ج 52، ص 209 از آن؛ منتخب الانوار المضيئة، ص 48.

[15] الغيبة طوسي، ص 446 به سندش از فضل؛ ارشاد، ج 2، ص 375، از سيف بن عميره، از بکر بن محمد، از ابي عبداللّه (عليه السّلام).

[16] مختصر اثبات الرجعة، (تراثنا، 15، ص 457)؛ کمال الدين، ص 682 از امام سجاد (عليه السّلام)؛ بحار، ج 52، ص 323 از آن؛ منتخب الانوار المضيئة، ص 60.

[17] کمال الدين، ص 265 با کمي اختلاف؛ کافي، ج 1، ص 178.

[18] ارشاد، ج 2، ص 382، از مفضل بن عمر.

[19] کمال الدين، ص 697.

[20] کمال الدين، ص 370؛ منتخب الانوار المضيئة، ص 345 از امام صادق (عليه السّلام).

[21] ارشاد، ج 2، ص 383، از عبدالله بن مغيرة، از امام صادق (عليه السّلام) به نحو ارسال.

[22] ارشاد، ج 2، ص 384، که نام آنان را «بتريه» ضبط کرده است، به نحو مرسله از ابي الجارود، از امام باقر (عليه السّلام) نقل کرده است.

[23] ارشاد، ج 2، ص 390؛ اعلام الوري، ص 432 به نحو مضمره آورده است.

[24] ارشاد، ج 2، ص 386، از عبدالله بن عجلان، از حضرت (عليه السّلام) به صورت مرسله آورده است.

[25] ارشاد، ج 2، ص 386، از جابر، از امام باقر (عليه السّلام) به صورت مرسله آورده است.

[26] ارشاد، ج 2، ص 381، از مفضل، از آن حضرت (عليه السّلام).

[27] ارشاد، ج 2، ص 380، از مفضل بن عمر به نحو مرسله، از امام (عليه السّلام).

[28] الغيبة طوسي، ص 474، به سندش از فضل؛ بحار، ج 52، ص 291 از آن.

[29] الغيبة طوسي، ص 478.