ابو حمزه ي ثمالي از امام صادق (عليه السلام) نقل مي کند که آن حضرت فرمود: «... ولوْ قد قامَ القائِم (عليه السلام) مَا احْتاجَ إلي مسائِلَتِکُمْ عَنْ ذالک وَلأَقامَ في کثيرٍ مِنکُمْ مِن أهلِ النقاقِ حَدَّ اللَّهِ»؛

هنگامي که حضرت قائم قيام (عليه السلام) قيام کند. نيازي ندارد که از شما درخواست ياري کند و نسبت به بسيار از شما منافقان، حدّ خدا را جاري مي کند. [1] .

در اين روايت نيز محور ما منافقان هستند. ايشان، حدّ خداوند را اجرا مي کند. اين از اوّليات و لوازم حکومت الهي است.

نيز امام حسين (عليه السلام) به فرزندش امام سجاد (عليه السلام) مي فرمايد: «سوگند به خدا! خون من از جوشش باز نمي ايستد تا اين که خداوند، مهدي(عج) را برانگيزد. آن حضرت، به انتقام خون من از منافقان فاسق و کافر. هفتاد هزار نفر را مي کشد.». [2] .

اولاً، اين روايت؛ مرسل است.

ثانياً، محور، منافق و فاسق و کافر است.

ثالثاً، به قرينه ي روايات ديگر. اين روايت را حمل بر موردي مي کنيم که بر نفاق و کارشکني و لحاجت خود اصرار مي ورزند.

نيز امام باقر، (عليه السلام) مي فرمايد: «هنگامي که حضرت قائم(عج) قيام کند، به کوفه مي آيد. چندين هزار مسلّح فرياد بر آورند که از هر جا که آمدي، به آن جا بازگرد که ما را نيازي به فرزندان بني فاطمه نيست. امام، آنان را تا آخرين نفرشان مي کشد. سپس وارد کوفه مي شود و هر منافق شک گرايي را مي کشد و کاخ هاي شهر را ويران مي کند و هر مسلّح مخالف را از بين مي برد تا اين خداي عزوجل راضي شود.» [3] .

اين، همان روايت بثريّه است که بحث آن قبلاً گذشت. از نظر سند، مرسل است.