مرجئه، گروهي از فرقه هاي اسلامي هستند که معتقدند. معصيت کردن، ضرري به ايمان انسان نمي زند، و با کفر، طاعت خداوند سودي ندارد. به اين گروه مرجئه مي گويند، چون بر اين باور هستند که خداوند عذاب دادن آنان را تأخير انداخته است. مجمع البحري، ج 1، ص 177.

بشير ابن اراکه نبّال. روايت کرده که امام باقر (عليه السّلام) فرمود: «ويحَ هذه المرجئةِ إلي مَنْ يلجؤونَ غداً إذا قامَ قائمنا؟». قلت: «إنّهمْ يقولونَ: لوْ قدْ کان ذالک کُنَّا و أنتمْ في العدلِ سواءً.». فقال: «منْ تابَ تابَ اللهُ عليهِ، ومَنْ أسَرَّ نفاقاً فَلا يَبْعُدَ اللَّهُ غيرهُ ومنْ أظهَرَ شَيئاً أهْرَقَ اللهُ دَمَهُ.». ثُمَّ قال: «يَذْبَحُهُمْ - وَالَّذي نفسي بِيَدِهِ! کَما يَذبَحٌ القَصَّابُ شاتَهُ.» و أوْ مَأَبِيَدِهِ إلي حَلْقِهِ -...» [1] .

حضرت فرمود: «واي به حال مرجئه، هنگامي که قائم ما قيام کند، به چه کسي پناه خواهند برد؟». راوي گفت: «مي گويند: در آن هنگام که ما و شما در برابر عدالت يک سان خواهيم بود.». فرمود: «هر يک از آنان توبه کنند، خدا، از او مي گذرد و اگر در درون خود نفاق و دورويي داشته باشد، خداوند، جز او کسي را تبعيد و آواره نمي کند و اگر چيزي از آن نفاق را آشکار سازد، خداوند خونش را خواهد ريخت.». سپس فرمود: «سوگند به ان که جان ام در دست او است! همچنان که قصاب، گوسفندش را سر مي برد، آنان را خواهد کشت.» و يا دست به پيشاني اشاره کرد.