تَترية، يک از قرقه هاي زيديّه، از پيروان کثير النوي هستند. آنان، عقايد مشابهي با سليمانيّه، يکي ديگر از فرقه هاي زيديّه دارند. در اسلام و کفر عثمان توقف و ترديد دارند. در مسائل اعتقادي، مشرب اعتزال و در فروع فقهي، بيش تر پيرو ابوحنيفه هستند. گروهي از آنان نيز پيرو شافعي يا مذهب شيعه هستند. بهجة الامال، ج 1. ص 95، ملل و نحل، ج 1، ص 161.

...عن أبي الجارود، عَن أبي جعفر (عليه السّلام): «... يَسيرُ إلَي الکُوفةِ فَيَخْرُجُ منها ستَّه عَشَر ألفاً مِنَ البَتْرِيَّةِ، شاکّينَ فِي السّلاحِ، قُرَّاء القُرآن، فُقَهاءٌ فِي الدين...» [1] .

ابوجارود، نقل مي کند که امام باقر (عليه السّلام) فرمود: «... هنگامي که حضرت قائم قيام کند، به سوي کوفه رهپسار مي شود. در آن جا... شانزده هزار نفر از فرقه ي بتريّه، مسلّح در برابر امام مي ايستند. آنان، قاريان قرآن و فقيهان ديني هستند و پيشاني آنان از عبادت زياد پنيه بسته، چهره هاي شان در اثر شب زنده داري زرد شده است و نفاق سراپاي شان را پوشانده است يک صدا فرياد بر مي آورند و به حضرت مي گويند: «اي پسر فاطمه! از همان جا که آمده اي باز گردد؛ زيرا. به شما نيازي نداريم.». پس آن حضرت، شمشير مي کشد و همه را از ميان بر مي دارد...

اين روايت نيز با قطع نظر از سند، محور خاصّي را که همان خوارج از طائفه بتريه است، مورد بحث قرار مي دهد، نه اين که جهانيان را به قبل برساند و نفوذ بالله. کشتار راه بيندازد.