ابوبصير مي گويد: به امام صادق (عليه السّلام) عرض کردم: «حضرت قائم(عج) تا پايان زندگاني، در مسجد سهله (کوفه) خواهد ماند؟». فرمود: «آري». پرسيدم: «اهل ذمّه در نظرش چه گونه خواهد بود؟» فرمود: «با آنان، از راه مسالمت آميز وارد مي شود، همان طور که پيامبر اکرم (عليه السّلام) رفتار مي کرد. آنان در حال خواري، جزيه مي پردازند.» [1] .

مرحوم مجلسي مي گويد: «شايد اين حکم، مربوط به آغاز قيام باشد؛ زيرا، ظاهر روايات، اين است که از آنان جز ايمان پذيرفته نيست و اگر نپذيرند، کشته مي شوند.» [2] .

طبق اين روايت و طبق بيان مرحوم مجلسي. نسبت به اهل کتاب (يهود و نصاري نيز سياست نرمش را پيش مي گيرد. و از آنان مطالبه ي جزيه مي کند، نه اين که در همان ابتدا، به جنگ آنان برود و قتل عام کند.

آري، در مرحله ي بعد، فقط اسلام آورده و پذيرش دين حق را از آنان مي خواهد؟ و در غير اين صورت محکوم به قتل و غنا هستند. البته، در هر مرحله اي، عدّه اي زياد از آنان به اسلام مي گروند و يا دفع جزيه را، پذيرند، و در آخر، درصدد کمي خواهد ماند که قطعاً، جزء افراد عنود و لجوج هستند که چاره اي جز ريختن خون آنان، نخواهد بود.