در رواياتي که از قوم عرب صحبت به ميان آمده است، شايد منظور، اهل مکّه و قبيله ي قريش و مخصوصاً بني اميه و بني عباس و بني شيبه و يا حکومت هاي عربي دست نشانده باشد.

اينان، با اهل بيت، (عليهم السّلام)، مشکل داشتند و عمده ترين سبب آن، جنگ بدر است.

در تاريخ نقل شده که در مکّه، بيست و پنج قبيله بودند و بيست و سه قبيله متحد شدند و عليه پيامبر اکرم (صلّي اللّهُ عليه و آله و سلّم) و مسلمانان جنگ بدر را ترتيب دادند. واقدي - که از علماي عامه است - در کتاب خود، هنگامي که مقتولان جنگ بدر را ذکر مي کند، مي گويد:

همه ي قبائل، کشته داشتند. در ميان آنان، تعدادي را حضرت اميرالمؤمنين (عليه السّلام) به قتل رسانده بود.

لذا آنان، کينه ي شديدي از امام علي و اهل بيت، (عليهم السّلام)، داشتند.

از طرفي، حکومت هاي بعد از پيامبر اکرم (صلّي اللّهُ عليه و آله و سلّم) مردم را عليه امام علي (عليه السّلام) تحريض و تحريک مي کردند و موقعي که معاويه و بني اميّه، جبهه ي ائتلاف مخالفان را تشکيل دادند، همه ي طوايف و قبايل مذکور، اطراف محور بُغض و کينه و انتقام جمع شدند. در طول تاريخ، بيش ترين مخالفت ها با اهل بيت، (عليهم السّلام)، از ناحيه ي اين گروه هاي انحرافي و نژاد پرست بوده است، در حالي که خود، مناقب اهل بيت، (عليهم السّلام)، را مي دانستند.

بنابراين، عمده ترين عواملِ ضدّيت قريش را با اهل بيت، (عليهم السّلام)، در دو امر مي توان بيان داشت:

1- امام علي، (عليه السّلام)، تعدادي از آنان را در جنگ ها کشته بود، لذا آنان کينه به دل داشتند. [1] .

2- رؤساي حکومت پس از پيامبر اکرم، (صلّي اللّهُ عليه و آله و سلّم)، با طرح مسائل فرعي و عاطفي مبني بر اين که علي، (عليه السّلام)، اجداد آنان را کشته است، مردم را عليه آن حضرت تحريض و تحريک مي کردند.

اينک، به احاديثي در مورد قريش و اهل مکّه در شش بند اشاره مي کنيم: