بازگشت

حافظ حسيني کربلائي تبريزي


متوفا (994 هجري قمري)

ايشان از اهل سنّت است. او، چنين مي‌نويسد:

ذکر الاًمام الهمام صاحب الصمصام، شمس الظلام، و بدر التمام، و ربيع الايام، و نظره الا‌نام و فلّاق الهام، السيف المضيي، محمّد بن الحسن بن علي (الهادي) بن محمّد بن موسي (الکاظم)، المهديّ الهادي.

و سپس مي‌نويسد:

وي، امام دوازدهم از ائمه اثني عشر است. کنيت او، ابوالقاسم است. لقبش «حجه الله» و «قائم» و «مهدي» و «منتظر» و «خلف صالح» و «صاحب الزمان» و «صاحب الا‌مر» است.

نکته‌ي مطلوب در اين سخن، اين است که درباره‌ي حضرت مهدي، چنين نگاشت: «و نظره الا‌نام»؛ يعني، شخصيّتي که مردم منتظر اويند.