بعد مهم ديگر جهاني شدن، «فرهنگ» است. در اين بعد، جهاني شدن ارزش هاي فرهنگي، اجتماعي و سياسي هنجارهاي معنوي و ديني، هنجارهاي غربي، ترويج و اشاعه فرهنگ هاي برتر و... مطرح است.

- اديان و مذاهب بزرگ جهاني، عموماً منادي «جهاني شمولي» در عرضه فرهنگ، اخلاق و آيين واحد هستند و در صدد بسط و گسترش فرهنگ توحيد، معنويت و ديانت در سراسر جهان مي باشند و همگان را به يکتاپرستي دعوت مي کنند.

- رسانه ها و وسايل ارتباط جمعي و فن آوري هاي نوين ارتباطي و اطلاعاتي (اينترنت، تلويزيون و ماهواره و...)، قدرت هاي برتر در عرصه «جهاني شدن» اطلاعات و فرهنگ مي باشند و هدف آنان اشاعه و گسترش فرهنگ، علم، هنر و... و تبليغ کالاها و توليدات صنعتي است. اين رسانه ها، هم مي توانند در روند «جهاني شدن» به ايفاي نقش بپردازند و هم خود پروژه «جهاني کردن» و «غربي سازي» را پي گيري کنند.

- برخي از نهادها و سازمان هاي زير نظر سازمان ملل، فعاليت هاي جهاني شمولي دارند؛ يونسکو خواستار برقراري نظم نوين جهاني در ارتباطات بود.

- هيأت هاي حاکم کشورهاي غربي، بحث جهاني شدن را به منظور اشاعه فرهنگ غرب، در سراسر جهان، مطرح مي کنند (غربي سازي جهان).