مهم ترين و تاريخي ترين بعد جهاني شدن، «اقتصاد» است. در اين جا جهاني شدن توليد، توزيع، نيروي کار، تکنولوژي و صنعت، سرمايه و پول، سود و بهره زياد و... در چهارچوب تقسيم کار بين المللي مد نظر است.

در اين رهيافت، مکاتب، سازمان ها و قدرت هاي زير نقش اساسي دارند:

- نظام سرمايه داري، با به کارگرفتن عوامل توليد و توزيع کالاها، خدمات، امکانات، تکنيک هاي ارتباطي و اطلاعاتي براي هر چه گسترده تر کردن حوزه هاي فعاليت اقتصادي و فراگير ساختن آن در سراسر کره زمين. بر اين اساس کشورهاي صنعتي بزرگ (به خصوص هفت کشور صنعتي دنيا)، فعاليت هاي گسترده اي را در رابطه با جهاني شدن صنعت و سرمايه براي رسيدن به سود بيشتر و رهايي از بحران نظام سرمايه داري داشته اند. (پروژه جهاني کردن)

- شرکت هاي چند مليّتي و مؤسسات بزرگ مالي و اعتباري، از کارگزاران مهم پروژه «جهاني کردن» اقتصاد هستند که در زمينه هاي خدمات مالي، اعتباري، توزيع، صادرات و با هدف کسب درآمدهاي فراوان و تحت سيطره قرار دادن منابع اقتصادي جهان، فعاليت هاي گسترده اي در کل جهان دارند.

- برخي از سازمان هاي بين المللي (صندوق بين الملل پول، سازمان تجارت جهاني و بانک جهاني)، از پيش قراولان اقتصادي «جهاني شدن» مي باشند و هدف خود را رفع فقر و نابرابري از جهان و تقسيم سود و سرمايه مناسب(!) در همه جاي دنيا مي دانند (البته با اعتقاد به باز بودن عرصه فعاليت آزاد اقتصادي).