قيام و ظهور امام زمان(عج)، بايد در عصر و دوراني باشد که امکان عملي شدن يک حکومت فراگير جهاني فراهم و يا حداقل زمينه هاي آن - از لحاظ ارتباطات، اطلاعات، اقتصاد جهاني، فرهنگ گسترش يابنده و... - به وجود آمده باشد. به نظر مي رسد در موقعيت فعلي جهان، اين زمينه ها و موقعيت تا حدودي فراهم آمده و بستري مناسب براي تحقق آرمان هاي جهاني، ايجاد شده است. روشن است که «عصر ظهور»، دوران علم و انديشه، پيشرفت و رشد، ارتباطات سريع و همگاني و اطلاعات دقيق و روزآمد است و «عصر حاضر» مي تواند پيش زمينه و نمايي از آن «زمان موعود» باشد.

امام راحل فرموده است: «من اميدوارم که ان شاء اللّه برسد آن روزي که وعده مسلم خدا تحقّق پيدا کند و مستضعفان مالک ارض بشوند. اين مطلب وعده خدا است و تخلّف ندارد؛ منتها آيا ما درک کنيم يا نکنيم، آن به دست خدا است. ممکن است در يک برهه اي کمي وسايل فراهم شود و چشم ما روشن بشود به جمال ايشان. اين چيزي که ما در اين وقت، در اين عصر وظيفه داريم، اين مهم است...». [1] .