با توجه به اين مفهوم، مسأله برعکس مي شود وامام(ع) منتظر حرکت ومقاومت وجهاد ما خواهد بود، نه ما منتظر ايشان. مسألهِ ظهور امام(ع) هنگامي که با واقعيت هاي سياسي وانقلابي ما مرتبط باشد، بي گمان اين ماييم که اين واقعيت ها را تحقق مي بخشيم. در نتيجه در اين رابطه ما دو گونه عملکرد مي توانيم از خود بروز دهيم: يا آن که با اقدام وحرکت، اتحاد ونظم تشکيلاتي، داد ودهش، فداکاري و امر به معروف زمينهِ قيام آن حضرت را فراهم کنيم يا آن که کار را به عهدهِ ديگران بگذاريم، خود از هرگونه اقدامي شانه خالي کنيم واز رويارويي با مسؤ وليت ها بگريزيم.