پيش از آغاز بحث و نشانه هاي ياوران مهدي(عج) ناچاريم به نکته اي اشاره کنيم وآن اين است که زبان رايج در زمان صدور اين روايت ها، زباني رمزي و نمادين بوده؛ از اين رو بايد «سيوف» را به سلاح و «خيول» را به ماشين ها، نفربرها، تانک ها ووسايل نقليهِ زرهي و رزمي معنا کرد. چنان که وصف «رُهبانٌ بالليل، ليوثٌ بالنهار» نيز، تعبيري نمادين و مجازي است که مقصود از آن عبادت وتهجّد در شب، وشجاعت وجرات وجسارت در روز است.

زبان رمزي براي کسي که به شيوه هاي تعبير در منابع وروايات اسلامي آشنا باشد، زباني شناخته شده است. پس از اين مقدمه، بحث از «نشانه هاي ياوران مهدي(عج)» را در اين روايت ها آغاز مي کنيم: