اين انقلاب در رويارويي با متکبران، طاغوت ها، نظام ها ومؤسسات جاهلي حاکم ومسلّط بر گُرده مردم، به يقين بدون امداد غيبي وپشتيباني وتأييد الهي به پيروزي نخواهد رسيد.

منابع اسلامي وجود چنين امدادي را تأييد وچگونگي آن را توصيف کرده است. جز آن که اين امداد الهي يکي از دو طرف قضيّه است وطرف ديگر آن نقش سنّت هاي الهي در تاريخ وجامعه در تحقق اين نهضت جهاني، گسترش وکمال بخشي بدان است. اين سنّت ها نيز بي هيچ تغيير وتبديلي جاري خواهند بود:

«سنّة اللَّهِ في الّذينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ وَ لَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْديلاً» [1] .

«درباره کساني که پيشتر بوده اند [همين ] سنّت خدا جاري بوده است؛ ودر سنّت الهي هرگز تغييري نخواهي يافت.»

اين سنن تعارضي با مدد وتأييد الهي ندارد. شأن اين انقلاب، همان شأن دعوت رسول خدا (صلّي اللّهُ عليه و آله و سلّم) به توحيد وحرکتي است که آن حضرت در تحقق توحيد در زندگي مردم داشته است. اين حرکت، البتّه محل امداد غيبي الهي بود که خداي تعالي رسولش را به واسطه فرشتگان نشان دار وپياپي وبادها ولشکري که قابل رؤيت نبود، ونيز به سبب رُعبي که در دل دشمنانش انداخت، نصرت بخشيد. ليکن از طرفي رسولش را نيز به فراهم کردن تجهيزات براي اين جنگ سرنوشت ساز فرمان داده است:

«وَ اَعِدُّوا لَهُمْ مَا استطعتم مِنْ قُوَّةٍ...» [2] .

«وهر چه در توان داريد در مقابل دشمنان بسيج کنيد....»

مراحل اين نبرد نيز به موجب سنّت هاي خداي تعالي در تاريخ وجامعه، تحقق مي يافت ودر آن، گاه رسول خدا بر دشمنانش پيروز مي شد وگاه اين پيروزي به دست نمي آمد.

[آن حضرت ] در اين نبردها از نيروهاي نظامي، امکانات مالي وسلاح هاي جنگي بهره مي گرفت، نقشه جنگ تدارک مي ديد ودشمن را با وسائل مختلف وشيوه هاي جديد در زمان ومکان نبرد غافلگير مي کرد وهيچ يک از اين امور با امداد غيبي الهي نسبت به رسول خدا - که شکّي در آن نيست - منافاتي ندارد، واين دو چهره از مسأله اي واحد است.

انقلاب جهانيي که رهبري آن را نواده رسول خدا (صلّي اللّهُ عليه و آله و سلّم) به عهده دارد، از دعوت ونهضتي که رسول اکرم (صلّي اللّهُ عليه و آله و سلّم) رهبري آن را در گذشته به دوش داشته، به امر الهي، منحرف نخواهد شد.

از جمله اين سننِ ناگزير در اين انقلاب جهاني، «آمادگي» و«زمينه سازي» قبل از ظهور امام (عليه السّلام) و«ياري» و«ياوران» در هنگام ظهور است، وبدون اين آمادگي وزمينه سازي وياري، امکان ندارد انقلابي با اين عظمت در تاريخ انسان به ثمر برسد.

ما در آينده - به خواست خدا - به هر دو گروه از رواياتي که اوّلي به «آمادگي وزمينه سازي» ودومي به «ياوران وياري» اختصاص دارند، با تأمّل بيشتري خواهيم پرداخت.

گروه نخست از روايات، رواياتي هستند که به «مُوَطِّئان» [3] تعلّق دارد. «زمينه سازان»، قشري هستند که جامعه انساني وکره زمين را براي ظهور وانقلاب جهانيِ همگاني امام عصر(عج) آماده مي سازند وبه طور طبيعي قبل از ظهور امام (عليه السّلام) پيدا مي شوند.

گروه دوم از روايات، به «انصار» اختصاص دارد. انصارِ [امام (عليه السّلام)]قشري هستند که آن حضرت را در قيام بر ضد ظالمان همراهي مي کنند وامام (عليه السّلام) رهبري آنان را در قيام عليه ظالمان بر عهده مي گيرد. بنابراين، ما در مقابل دو قشر قرار داريم:

1- قشر «زمينه سازان» که زمين را براي ظهور وقيام امام (عليه السّلام) مهيّا مي سازند.

2- قشر «انصار» که امام (عليه السّلام) با پشتيباني آنان بر ضد ظالمان قيام مي کند.