مرحوم ديلمي در ارشاد مي‌فرمايد:

از ويژگي هاي تربت اميرالمؤ‌منين (ع) اين است که از کساني که در آن سرزمين دفن شوند عذاب قبر و سؤ‌ال نکير و منکر برداشته مي‌شود، چنان که در روايات صحيح به آن تصريح شده است. [1] .

براي همين است که بسياري از بزرگان وصيت مي‌کردند که جنازه‌شان را به نجف اشرف منتقل کنند و در جوار حرم ملکوتي اميرمؤ‌منان، در بهشت روي زمين «وادي السلام» به خاک بسپارند.

تعداد کساني را که در طول چهارده قرن در اين سرزمين مقدس به خاک سپرده شده‌اند، جز خداوند منان نمي‌داند.

گذشته از سفرنامه‌هاي جهانگردان، در گزارش‌هاي محرمانهِ بريتانيا نيز از رقم بالاي جنازه‌هايي که به جهت قداست مکان از ممالک مختلف جهان با امکانات محدود آن زمان به وادي السلام آورده مي‌شد، گفت‌وگو شده است. [2] .

مرحوم ديلمي از برخي از صلحاي نجف اشرف نقل کرده که در عالم روِ‌يا ديده است از هر قبري که در آن سرزمين وجود دارد، ريسماني بيرون آمده به گنبد مولاي متقيان گره خورده است. [3] .

سپس اضافه مي‌کند که از ويژگي‌هاي اين سرزمين مقدس اين است که ارواح همهِ مؤ‌منان به سوي آن گسيل مي‌شوند. [4] .