در احاديث فراوان آمده است که اميرمؤ‌منان (ع) در دوران اقامتش در کوفه به پشت کوفه تشريف مي‌برد، در وادي السلام توقف مي‌کرد و ساعت‌ها به راز و نياز مي‌پرداخت. [1] گاهي همراهان خسته مي‌شدند، ولي حضرت هم‌چنان سرِ پا مي‌ايستاد و مشغول مناجات بود، رخصت مي‌طلبيدند که جامه‌اي پهن کنند تا مدتي استراحت فرمايد، ولي قبول نمي‌کرد. [2] .

نخستين کسي که در وادي السلام از اصحاب مدفون شد خباب بن ارت متوفاي 37 ه.ق بود که از سابقين دراسلام بود و ششمين فردي بود که اسلام را پذيرفت. [3] وي در جنگ بدر شرکت داشت، در جنگ‌هاي صفين و نهروان نيز در خدمت اميرمؤ‌منان بود. در دوران خلافت اميرمؤ‌منان (ع) در کوفه در گذشت، مولاي متقيان بر پيکرش نماز خواند، در کنار قبرش حضور يافت و برايش طلب مغفرت نمود. [4] .

هنگامي که به حالت احتضار در آمد وصيت کرد که او را در پشت کوفه دفن کنند، پس او را در «ثويّه» در نزديکي مسجد حنانه دفن کردند، سپس افراد ديگري چون: سهل بن حنيف، رُشيد هَجَري، عبداللّه بن يقطر، جويريه بن مسهر عبدي، کميل بن زياد، عبدالملک لخمي و عبيداللّه بن‌ابي اوفي در همان قطعه مدفون شدند، که قبر هيچ کدام به طور مشخص معلوم نيست، فقط اخيراً براي کميل بن زياد گنبد و بارگاهي ساخته شده است. [5] .