بازگشت

پايتخت دولت کريمه خاندان وحي در هنگامه رجعت


از روايات رجعت استفاده مي‌شود که پايتخت دولت کريمهِ خاندان وحي در دوران رجعت نيز شهر کوفه خواهد بود و اينکه به چند نمونه از آنها اشاره مي‌کنيم:

مفضّل در ضمن يک حديث بسيار طولا‌ني از امام صادق (ع) در زمينهِ رجعت سالار شهيدان نقل مي‌کند که فرمود:

ثُم يَسيرُ بِتِلکَ الراياتِ کُلِّها حتي يَردَ الکوفَهَ وَ قَد جمعَ بها اَکثَرُ اهلِها، فيجعَلُها لَهُ مَعقِلاً؛ [1] .

امام حسين (ع) با اين علم‌ها و لشکرها حرکت نموده، وارد کوفه مي‌شود، آن روز بيشتر مردمان در آن جا گرد آمده‌اند، پس کوفه را سور دفاعي و مرکز فرماندهي خود قرار مي‌دهد.

امام حسين (ع) در شب عاشورا در ضمن خطبهِ مفصّلي از شهادت خود خبر داده، سپس از رجعت خويش گفت گو نموده، در فرازي از آن فرمود:

فَأکوُنُ اَوَّلُ مَن يَنشَقُّ الارضُ عَنهُ، فَأَخرُجُ...؛

من نخستين کسي خواهم بود که زمين براي‌اش شکافته مي‌شود، پس من بيرون مي‌آيم...

و در ادامه مي‌فرمايند:

ثُم ان اللهَ يُخرجُ من مسجِدِ الکوفهِ عَيناً من دهنٍ و عيناً مِن ماءٍ وَ عَيناً من لَبَنٍ. [2] .

آنگاه خداوند از مسجد کوفه چشمه‌اي از روغن، چشمه‌اي از آب و چشمه‌اي از شير بيرون مي‌آورد.

از اين خطبهِ امام حسين (ع) نيز استفاده مي‌شود که پايتخت آن حضرت در عهد رجعت در کوفه خواهد بود.

در حديث ديگري از رجعت‌هاي مختلف امير مؤ‌منان، از جمله در عهد فرمانروايي امام حسين (ع) و ديدارش با اصحاب صفين در همان محل صفين، وحضور يکصد هزار نفر از اصحاب، که سي هزار نفرشان از کوفه مي‌باشند، سخن رفته است. [3] .

و در حديث ديگري از فرا رسيدن مهلت ابليس «اليَومِ الوَقتِ المَعلُومِ» [4] و نبرد امير مؤ‌منان (صلوات الله عليه) با وي در سرزمين «روحا» [5] در نزديکي کوفه، و پيدايش دو باغ سرسبز «جَنتانِ مُدهَامتانِ» [6] در حوالي مسجد کوفه سخن رفته است. [7] .

پايتخت امير مؤ‌منان (ع) در دوران رجعت، نجف اشرف (ظهر کوفه) خواهد بود. [8] .


پاورقي

[1] مختصر البصائر، ص 189؛ بحار الانوار، ج 53، ص 35.

[2] الخرائج و الجرائح، ج 2، ص 848؛ مختصر البصائر، ص 37؛ بحار الانوار، ج 53، ص 62.

[3] بحار الانوار، ج 53، ص 74.

[4] سورهِ حجر (15) آيهِ 38.

[5] از روستاهاي رُحبه در حوالي کوفه [معجم البلدان، ج 3، ص 76].

[6] سورهِ الرحمن‌، آيه 62 - 64.

[7] مختصر بصائر، ص 27؛ تفسير برهان، ج 5، ص 485؛ بحارالانوار، ج 53، ص 43.

[8] مختصر البصائر، ص 190.