سيد فاضل، ميرزا محمد استرآبادي (ره) فرمود: شبي مشغول طواف بيت اللّه الحرام بودم.

ناگاه جوان خوشرويي را ديدم که مشغول طواف است وقتي نزديک من رسيد، يک شاخه گل سرخ به من داد در حالي که آن موقع، موسم گل نبود.

من گل را گرفته و بوييدم و بعد عرض کردم: مولاي من، اين گل از کجا است؟ فرمود: از خرابات براي من آورده اند و از نظرم غايب شد و ديگر او را نديدم. [1] .