در زمان شيخ مفيد (ره)، شخصي از روستايي به خدمت ايشان رسيد و سؤال کرد:زني حامله فوت کرده و حملش زنده است، آيا بايد شکم زن را شکافت و طفل رابيرون آورد يا اين که به همان حالت او را دفن کنيم؟ شيخ فرمود: با همان حمل زن را دفن کنيد.

آن مرد برگشت، ولي متوجه شد سواري از پشت سر مي تازد و مي آيد.

وقتي نزديک او رسيد، گفت: اي مرد، شيخ مفيد فرمود: شکم آن زن را شکافته و طفل را بيرون آوريد، بعد او را دفن کنيد.

مرد روستايي همين کار را کرد.

پس از مدتي ماجراي آن سوار را براي شيخ نقل کردند.

ايشان فرمود: من کسي رانفرستاده بودم.

معلوم است که آن شخص حضرت صاحب الزمان عجل اللّه تعالي فرجه الشريف بوده اند.

حال که ما در احکام شرعي اشتباه مي کنيم، همان بهتر که ديگر فتوا ندهيم، لذادر خانه خود را بست و بيرون نيامد.

اما از ناحيه مقدسه حضرت صاحب الامر (ع)،توقيعي براي شيخ صادر شد که بر شما است فتوا دادن و بر ما است که نگذاريم شمادر خطا واقع شويد.

با صدور اين توقيع، شيخ مفيد بار ديگر به مسند فتوا نشست. [1] .