جناب آقاي سيد علي صدرالدين از علويه مکرمه عمه شان نقل فرمودند که ايشان گفت: در سرداب مقدس غيبت، مشرف بودم.

چون مشغول نماز گرديدم، ديدم شخصي ازنور به شکل و هيئت يک انسان کامل نمودار گرديد، لکن جسم و جسد او رانمي ديدم.

خواستم نماز را بهم زنم و خود را به حضرتش برسانم، ترسيدم که ايشان ازشکستن نماز ناراحت شوند.

از طرفي مي ترسيدم که اگر نماز را تمام کنم شايدتشريف ببرند، لذا با عجله نماز را تمام کردم، ولي به مجرد سلام دادن از نظرم غايب گرديدند و غم و اندوه، سراسر وجودم را در خود گرفت. [1] .