سيد بن طاووس (ره) مي فرمايد: سحرگاهي در سرداب مقدس بودم.

ناگاه صداي مولايم را شنيدم که براي شيعيان خود دعا مي کردند و عرضه مي داشتند: اللهم ان شيعتنا خلقت من شعاع انوارنا وبقية طينتنا و قد فعلوا ذنوبا کثيرة اتکالا علي حبنا و ولايتنا فان کانت ذنوبهم بينک و بينهم فاصفح عنهم فقد رضينا و ما کان منها فيما بينهم فاصلح بينهم و قاص بهاعن خمسنا وادخلهم الجنة فزحزحهم عن النار و لا تجمع بينهم و بين اعدائنافي سخطک. [1] .

ترجمه دعا اين است: خدايا شيعيان ما را از شعاع نور ما و بقيه طينت ما خلق کرده اي،آنها گناهان زيادي با اتکاء بر محبت به ما و ولايت ما، کرده اند، اگر گناهان آنها گناهي است که در ارتباط با تو است، از آنها بگذر که ما را راضي کرده اي.

و آنچه از گناهان آنها، در ارتباط با خودشان هست، خودت بين آنها را اصلاح کن و از خمسي که حق مااست، به آنها بده تا راضي شوند.

و آنها را از آتش جهنم نجات بده.

و آنها را با دشمنان ما در سخط خود جمع نفرما.