شيخ جليل حاج ملا سلطان علي روضه خوان تبريزي که از جمله عباد و زهاد بود، نقل کرد: در عالم رؤيا به حضور حضرت بقية اللّه ارواحنافداه مشرف شدم و خدمت ايشان عرض کردم: مولاي من، آنچه در زيارت ناحيه مقدسه ذکر شده است که مي فرماييد:فلاندبنک صباحا و مساء و لابکين عليک بدل الدموع دما، صحيح است؟ فرمودند: بلي صحيح است.

عرض کردم: آن مصيبتي که در آن بجاي اشک خون گريه مي کنيد، کدام است؟ آيامصيبت حضرت علي اکبر است؟ فرمودند: نه، اگر علي اکبر زنده بود، در اين مصيبت او هم خون گريه مي کرد.

گفتم: آيا مصيبت حضرت عباس است؟ فرمود: نه، بلکه اگر حضرت عباس (ع) در حيات بود، او هم در اين مصيبت خون گريه مي کرد.

عرض کردم: لابد مصيبت حضرت سيدالشهداء (ع) است.

فرمود: نه، حضرت سيدالشهداء (ع) هم اگر در حيات بود، در اين مصيبت، خون گريه مي کرد.

عرض کردم: پس اين کدام مصيبت است که من نمي دانم؟ فرمودند: آن مصيبت، مصيبت اسيري حضرت زينب (س) است. [1] .