محدث جليل، شيخ يوسف بحراني (ره) در حالات شيخ ابراهيم قطيفي (معاصرمحقق ثاني) نقل فرموده است: حضرت بقية اللّه ارواحنافداه به منزل شيخ ابراهيم، در صورت مردي که او را مي شناخت،وارد شدند و از او سؤال کردند: کدام آيه از آيات قرآني درباره موعظه از همه مهمتراست؟ شيخ عرض کرد: آيه ان الذين يلحدون في آياتنا لا يخفون علينا افمن يلقي في النارخير امن ياءتي آمنا يوم القيامة اعملوا ما شئتم انه بما تعملون بصير [1] .

فرمودند: راست گفتي اي شيخ.

آنگاه از نزد او خارج شدند.

شيخ از اهل بيت خود پرسيد: فلاني رفت يا هنوز نرفته است؟ گفتند: ما کسي را نديديم که داخل شده باشد و کسي را هم نديده ايم که خارج شود. [2] .

[1] کساني که آيات ما را تحريف مي کنند، کارهايشان بر ما پوشيده نيست. آيا کسي که در آتش انداخته مي شود، بهتراست؟ يا کسي که با کمال امن و امان در قيامت به صحراي محشر مي آيد؟ هر کاري مي خواهيد، بکنيد، او به آنچه انجام مي دهيد، بينا است. سوره فصلت، آيه 40.

[2] ج 2، ص 73، س 5.