سيد بن طاووس (ره) مي فرمايد: شخص موثقي، که اجازه نداده نامش را بگويم، برايم نقل کرد: از خدا خواستم که حضرت ولي عصر (ع) و امام زمان خود را ببينم.

در خواب ديدم که کسي به من فرمود: آن حضرت را در فلان وقت مشاهده خواهي کرد.

در همان وقت به کاظمين رفتم.

وارد حرم مطهر شدم.

ناگاه صدايي شنيدم، که صاحب آن صدا، حضرت امام محمد تقي (ع) را زيارت مي کرد.

من صاحب صدا راقبل از اين جريان مي ديدم، ولي نمي دانستم که آن بزرگوار است، اما در اين جا ايشان را شناختم، در عين حال، نخواستم بدون مقدمه خدمتشان مشرف شوم.

به همين علت داخل حرم شده و سمت پايين پاي حضرت موسي بن جعفر(ع) ايستادم.

ناگاه همان بزرگوار، که مي دانستم حضرت بقية اللّه (ع) است با يک نفر ديگر که همراه او بود، از حرم بيرون رفت.

من ايشان را ديدم، اما مهابت و رعايت ادب مانع شد که چيزي بپرسم. [1] .