عالم رباني، ملا زين العابدين سلماسي (ره) فرمود: روزي جناب سيد بحرالعلوم (ره) وارد حرم اميرالمؤمنين (ع) شد.

در آن جا اين بيت را با خود مي خواند: «چه خوش است صوت قرآن زتو دلربا شنيدن».

از سيد سؤال کردم: علت خواندن اين بيت چيست؟ فرمود: همين که وارد حرم اميرالمؤمنين (ع) شدم، مولايمان حضرت ولي عصر (ع) را ديدم که در بالاي سرمطهر، با صداي بلند، قرآن تلاوت مي فرمود.

وقتي صداي آن بزرگوار را شنيدم، اين بيت را خواندم و همين که داخل حرم شدم،حضرت قرائت قرآن را ترک نموده و از حرم تشريف بردند. [1] .