حسن الشعر يسيل شعره علي منکبيه؛ [1] .

زيبا موي که موهايش را بر شانه هايش مي ريزد.

بشعره صهوبة؛ [2] .

مويش، کمي سرخ است.

برأسه وفرة سحماء سبطة تطالع شحمة أذنه؛ [3] .

مويي سياه و لَخت دارد که تا نرمه ي گوش اش مي رسد.

بشعره قطط؛ [4] .

مويش کمي مجعَّد است.

في شعر رأسه قطط؛ [5] .

موي سرش کمي چين و شکن دارد.

في رأسه ذؤابة؛ [6] .

گيسويي دارد.

و کان علي رأسه ذؤابتان؛ [7] .

دو گيسو دارد.

بذؤابتين؛ [8] .

با دو گيسو.

علي رأسه فرق بين وفرتين کأنّه ألف بين واوين؛ [9] .

ميان دو دسته مويش، فرق باز کرده مانند «الف» ميان دو «واو».

عبارات بالا، پنج مشخّصه از مشخّصات موي حضرت را بيان مي دارد:

الف) موي حضرت، زيبا است. «حسن الشعر»، يعني، زيبا موي. يک معناي «صهوبة» نيز واضحيِ رنگ و زيباييِ منظر است [10] و بيان مي کند که موي حضرت، زيبا است و رنگي صاف و واضح و خوش منظر دارد.

ب) رنگ موي امام، «سحماء»، يعني سياه رنگ است. البته، معناي ديگر «صهوبة»، سرخي است که به سياهي مي زند؛ [11] يعني، موي زيباي حضرت، سياه خالص نيست، بلکه سرخي کمي هم دارد. البته، سياهي، غلبه دارد و سياه ديده مي شود.

ج) موي حضرت، بلند است. «وَفرة»، مويي را گويند که تا نرمه ي گوش رسد. حضرت، وقتي فرق باز مي کنند و موها را به دو طرف شانه مي کنند، تا نرمه ي گوش مي رسد.

د) «سبط» موي لَخت بدون جعد و چين است. «قَطَط» موي مجعّد و شکن دار را گويند؛ يعني، موي حضرت، کاملاً لخت و صاف نيست، کمي چين و شکن دارد.

درباره ي جدّ بزرگوارش نبي گرامي اسلام هم عبارت «سَبِط الشعر» [12] وارد شده است و هم «قَطَط الشعر». [13] جامع آن، «رَجِل الشعر» [14] است؛ يعني، نه کاملاً مجعّد و نه کاملاً لخت و بي حالت.

ه) حضرت، يک يا دو گيسو مي بندند و فرق سرشان را باز مي کنند.

تذکر: بايد توجه کرد که گيسو و موي بلند که براي حضرت ولي عصر عجل الله تعالي فرجه نقل شده است مربوط به زماني است که متداول و معمول در جامعه داشتن چنان مويي است.