ضخم البطن؛ [1] .

ستبر دل.

المبدح البطن؛ [2] .

فراخ دل.

المبدح بطنه؛ [3] .

دل اش فراخ است.

مبدح البطن؛ [4] .

فراخ دل.

المنبدح [المنفدح] البطن؛ [5] .

فراخ دل.

شعر نابت من لبته إلي سرته أخضر ليس بأسود؛ [6] .

مويي از وسط سينه تا ناف روييده که سبز است نه سياه.

از اين تعبيرها، دو نکته حاصل مي شود:

1- حضرت عليه السلام، دلي ستبر و فراخ دارند.

با اين که اين قسمت با الفاظ متعدّدي نقل شده است، با اين حال، همه، به معناي اتساع و فراخ بودن شکم حضرت عليه السلام است و اين، به تناسب سينه ي فراخ حضرت است.

لازم به ذکر است که در اين صفت، شبيه جد بزرگوارش حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام است؛ زيرا، در مورد ايشان، وارد شده است که «ضخم البطن» [7] بودند، امّا پيامبر، «سواء البطن والصدر» [8] بودند.

2- يک رشته ي باريک مو، از وسط سينه ي مبارک امام عليه السلام و زير گلو تا ناف حضرت عليه السلام امتداد دارد. در عربي، به اين رشته ي مو، «مَسرَبه» گويند.

در مورد پيامبر گرامي اسلام صلي الله عليه وآله نيز وارد شده است که «دقيق المسربة» [9] بودند. و از اين جهت نيز شباهت امام عليه السلام را به پيامبر گرامي اسلام صلي الله عليه وآله مي رساند.

نيز چون در مورد پيامبرصلي الله عليه وآله وارد شده است که «ليس علي بطنه و صدره شعر»، [10] مي توان گفت، امام عليه السلام نيز جز اين رشته موي باريک، موي ديگري در سينه و شکم ندارند.