أفلج الثنايا؛ [1] .

گشاده ثنايا.

مفلج الأسنان؛ [2] .

گشاده دندان.

بأسنانه تفليج؛ [3] .

ميان دندان هايش فاصله است.

أفرق الثنايا؛ [4] .

گشاده ثنايا.

أبلج الثنايا؛ [5] .

گشاده ثنايا.

براق الثنايا؛ [6] .

ثناياي درخشنده.

از اين عبارات، دو نکته به دست مي آيد:

1) دندان هاي پيشين حضرت، از هم فاصله دارند. «الفلج في الأسنان: تباعد ما بين الثنايا والرباعيات. و أمّا الفرق فسعة ما بين الثنيتين خاصة. [7] «الثنايا» جمع ثنيّة، کقضيّة - و هي من الأسنان أربع في مقدم الفم: ثنتان من فوق و ثنتان من تحت؛ [8] يعني، اختلاف معناي «افلج» و «افرق» در اين است که «افلج»، يعني هم دندان هاي ثنايا با هم فاصله دارند و هم دندان هاي رباعي، امّا «افرق»، يعني فقط دندان هاي ثنايا با هم فاصله دارند.

«فلج» را ابن قتيبه، «صفرة في الأسنان» [9] معنا کرده که اگر به معناي زردي يا سياهي باشد، مخالف براق بودن است که بعد مي آيد و اگر به معناي صفر و خالي بودن باشد، يعني ميان دندان ها، خالي است، مطابق معنا و درست است.

تعبير «مفلج الأسنان» در مورد پيامبرصلي الله عليه وآله هم وارد شده است. [10] .

«ابلج» نيز چنان که در بحث ابرو گذشت، به معناي تباعد و عدم مقارنت است و باز معناي دور بودن دندان ها از هم را مي رساند.

2- دندان هاي حضرت عليه السلام، براق و درخشنده است. عبارت «برّاق الثنايا»، لمعان را مي رساند.

لازم به ذکر است که بعضي، «أسنانه کالمنشار» را از اوصاف امام عليه السلام دانسته اند، [11] ولي صحيح نيست و اين مشخّصه، متعلق به فردي از ذرّيه ي جعفر طيار است، چنان که در روايات به آن تصريح شده است. [12] .