أعيَن؛ [1] .

درشت چشم.

دُرّيّ المقلتين؛ [2] .

براق چشم.

أدعج العينين؛ [3] .

سياه چشم.

أکحل العينين؛ [4] .

چشمان سرمه کشيده.

الغائر العينين؛ [5] .

چشمان فرو رفته.

از تعبيرهاي بالا، موارد زير معلوم مي شود:

1) چشمان حضرت، درشت است. «اعين» به معناي «واسع العين بيّن العين (واضح و گشاده چشم)» [6] است.

2) چشمان امام، شفاف و داراي درخشندگي جذابي است. «درّي» به معناي تلألؤ و درخشندگي است.

3) چشمان مبارک امام، سياه است. «ادعج» به چشمي گفته مي شود که سياهي آن بسيار سياه و سفيدي آن هم شديداً سفيد باشد و در عين حال، چشم، بزرگ باشد. [7] .

اين تعبير در مورد پيامبرصلي الله عليه وآله هم آمده است. [8] .

4) چشمان زيباي امام عليه السلام، به طور طبيعي، سرمه کشيده و سياه است. «الأکحل» به معناي «الذي يعلو منابت أشفاره سواد خلقة» [9] است؛ يعني، اکحل به کسي گويند که محل روييدن مژه هاي چشم اش به طور طبيعي، بسيار سياه است.

5) چشمان امام، کمي فرو رفته است. «الغائر»، يعني، چشمي که گود افتاده است. و شايد اين نيز مانند زردي رنگ مبارک امام عليه السلام در اثر شب زنده داري هاي مداوم باشد.

در مورد مژه هاي حضرت، نقلي وارد نشده است، امّا در مورد پيامبر، عبارت «أهدب الاشفار» [10] و «سَبِط الاشفار»؛ [11] وارد شده است؛ يعني، موهاي مژه، بلند است. و «في أشفاره وَطَف»؛ [12] يعني، مژه هاي فراواني دارد.

به خاطر شباهت امام عليه السلام به پيامبرصلي الله عليه وآله مي توان گفت، امام عليه السلام، داراي مژه هاي فراوان و پرپشت و بلند و دراز هستند.

نيز در مورد پيامبر «أشکل العينين» [13] نقل شده؛ يعني، در سفيدي چشم پيامبر، رگ هايي از سرخي وجود داشت.

نيز آمده است: «رقيق الاجفان»؛ [14] يعني پلک هاي حضرت پيامبرصلي الله عليه وآله، نازک بود.