دلائل به معناي کرامات و معجزاتي است که امامت امامان (ع) را اثبات مي‌کند. اين کتاب را سيد بن طاوس به نعماني نسبت داده و دو روايت از آن نقل کرده است [1] کلبرگ با عنايت به اين که دلائل امام رضا (ع) در جزء نهم کتاب قرار داشته، حدس زده که جزء نخست کتاب درباره دلائل پيامبر (ص) و بقيه اجزاء مربوط به ساير امامان (ع) به ترتيب امامت آنها بوده باشد. [2] .

روايتي در غيبت طوسي به نقل از نعماني وارد شده که مي‌تواند برگرفته از کتاب الدلائل باشد، اين روايت يکي از دلائل امام عصر (ع) را در بردارد که در غيبت صغري در سال 309 رخ داده است و در آن لفظ دلائل و دلالت هم صريحاً بکار رفته است.

به روايت ديگري که احتمالاً از اين کتاب گرفته شود، در ذيل کتاب الدعاء اشاره شد.

پيشتر در بحث از شاگردان نعماني، روايتي از وي به نقل از تاريخ دمشق ابن عساکر آورديم که فضيلتي از فضائل حضرت امير (ع) را به نقل از عمر بن الخطّاب در برداشت.

اين روايت محتمل است از کتاب فوق باشد. البته فضائل از مصاديق دلائل - به اصطلاح آن زمانها - شمرده نمي‌شده، ولي در کتب دلائل همچون دلائل الامامه طبري گاه به تناسب به نقل فضائل امامان (ع) هم پرداخته مي‌شود.