اين اثر معروفترين اثر وي بوده و درباره آن به تفصيل سخن گفته و خواهيم گفت، در اينجا تنها به اين نکته بسنده مي‌کنيم که به نوشته علامه طهراني: «از برخي مواضع بر مي‌آيد که اين کتاب به «ملاء العيبه في طول الغيبه» ناميده شده، يا بدين نام معروف بوده است. [1] همين عنوان در بخش «ميم» ذريعه هم آمده است، [2] آگاهي نداشتن از منبع مورد استناد ايشان در اين نام‌گذاري سبب مي‌شود که نتوان ميزان اعتبار چنين مطلبي را ارزيابي کنيم.