مؤلّف، در موضوعاتي مختلف سخن گفته است. اشاره به پاره اي از اين موضوعات مفيد است:

ردّ بر عامه؛ [1] .

ردّ بر معتزله و ديدگاه ايشان که تقديم مفضول را بر افضل روا مي دانند؛ [2] .

بطلان قياس و اجتهاد به رأي؛ [3] .

لزوم مراجعه به اهل بيت عليهم السلام و بي نياز ندانستن خود از ايشان؛ [4] .

مصائب حضرت زهراعليها السلام که ننگ آن از چهره اهل اسلام زدوده نمي شود؛ [5] .

دانش تمام چيزها، از خرد و کلان، در قرآن آمده، ولي تنها اهل بيت عليهم السلام بدان آگاه اند؛ [6] .

مذمّت اختلاف در دين؛ [7] .

انکار امامت حضرت امير عليه السلام يا يکي از امامان عليهم السلام به نفاق مي انجامد؛ [8] .

انکار يکي از امامان، مانند انکار تمامي ايشان است؛ [9] .

امامت، به اختيار الهي است، نه به اختيار مردم؛

اعتبار کتاب سليم بن قيس، (از مصادر غيبت نعماني). [10] .

تواتر احاديث دوازده امام عليهم السلام ؛ [11] .

روايات دوازده امام، تنها با اعتقاد اماميّه سازگار است؛ [12] .

اشاره به اندک بودن معتقدان به مذهب صحيح در آن روزگار؛ [13] .

فرقه هاي انحرافي منشعب شده از تشيّع و بطلان آن ها و هشدار به شيعه به عدم پيروي از گمراهي ايشان؛ [14] .

بطلان ادّعاي امامت از سوي سادات و آل ابي طالب؛ [15] .

شواهد روايات بر صحّت عقايد امامّيه و تطبيق احاديث بر امام عصر عليه السلام و غيبت آن حضرت؛ [16] .

ديدگاه هاي مختلف درباه امام عصر عليه السلام؛ [17] .

بعيد نبودن عمر طولاني امام عصر عليه السلام؛ [18] .

تشبيه غيبت حضرت مهدي عجل اللّه تعالي فرجه به داستان ولادت حضرت موسي عليه السلام و نشو و نماي آن حضرت؛ [19] .

تواتر احاديث غيبت؛ [20] .

اشاره ي احاديث اهل بيت عليهم السلام به غيبت اوّل (: غيبت صغرا) که در آن، سفرا، ميان امام عليه السلام و مردم واسطه اند؛ [21] .

توصيف مقامات سفراي امام عصر عليه السلام؛ [22] .

پايان يافتن غيبت اوّل و فرا رسيدن غيبت دوم (: غيبت کبرا)؛ [23] .

سنِّ «صاحب الامر» و «قائم» و سيماي آن حضرت در هنگام ظهور بر هيچ يک از امامان پيشين و ديگر افرادي که مهدويّت آنان ادعا شده، تطبيق نمي کند؛ [24] .

توجيه رواياتي که در تعيين وقت ظهور نقل شده؛ [25] .

سيماي حضرت مهدي عليه السلام در آيينه ي روايات و عدم انطباق آن با اوصاف خليفه ي فاطمي؛ [26] .

اشاره به بطلان مذهب اسماعيليه؛ [27] .