بعد از روشن شدن وثاقت موجود در سلسله ي سند اين دعاي شريف، لازم است به عبارتي که ابن بزوفري قبل از اين دعا آورده است، بپردازيم.

وي قبل از آوردن متن دعاي ندبه چنين مي گويد:

انّه الدعاء لصاحب الزمان صلوات اللَّه عليه و يستحب أن يدعي به في الاعياد الاربعة.... [1] .

مرحوم بزوفري چنين گفته که دعاي ندبه، دعايي است براي حضرت صاحب الزمان عليه السلام و مستحب است آن را در عيدهاي فطر، قربان، غدير و روز جمعه بخوانند.

بر اهل دقت پوشيده نيست که در عبارت: «انّه الدعاء لصاحب الزمان صلوات اللَّه عليه»، دو احتمال وجود دارد که عبارتند از:

1) اين دعاي شريف، دعايي است که از جانب امام زمان عليه السلام انشاء شده است.

2) اين دعا، دعايي است که براي وجود مقدس امام زمان عليه السلام انشاء شده است، نه اين که انشاء اين دعا از طرف آن حضرت صورت گرفته باشد.

امّا از آن جا که مرحوم«ابن بزوفري» در ادامه مي فرمايد:

و يستحب أن يدعي به في الاعياد الاربعة.

مستحب است که اين دعا در عيدهاي چهارگانه خوانده شود

معلوم مي گردد که در نگاه مرحوم «ابن بزوفري»، انشاء اين دعاي شريف از جانب کسي غير از امام معصوم عليه السلام نبوده است؛ زيرا بزرگان اصحاب اماميه هيچ گاه در رابطه با دعايي که از جانب شخصي غير از معصوم عليه السلام صادر شده باشد، نمي گويند «مستحب است آن را فلان وقت معيّن بخوانيد».

بنابراين، به دو قرينه، احتمال اين که دعاي ندبه از سوي شخص ديگري غير از امام معصوم عليه السلام صادر شده باشد، مردود است:

1) اين که مي فرمايد: «يستحب»؛ (مستحب است خواندن اين دعا). و ظاهر اين کلمه مي رساند که اين دعا از جانب معصوم صادر شده است؛ زيرا محکوم کردن هر کدام از افعال و أذکار به هر يک از احکام خمسه (وجوب و حرمت، استحباب، کراهت، اباحه) از امور توقيفيه مي باشد که فقط بايد از جانب اولياي خدا صورت گيرد.

2) اين که براي قرائت اين دعا، زمان خاص (اعياد اربعه) بيان شده و دعايي که از جانب غير معصوم انشاء شده باشد، نمي تواند از چنين ويژگي برخوردار باشد.