امام مهدي (عليه‌السّلام) در بيان تفاوت امامتِ اهل بيت با ساير مدّعيان رهبري و خلافت پيامبر مي‌فرمايد: «آن قدر اين تفاوت، چشم‌گير و روشن است که حجّت خدا و امام و قيّم بر مردم، از محجوج وقيمومت‌پذير و مأموم،به خوبي تشخيص داده مي‌شود، و گرنه هرکس مي‌توانست مدّعي امامت باشد و حق از باطل و دانا از نادان، شناخته و تشخيص داده نمي‌شد.». [1] .

نيز فرموده است: «آن چه بر شما لازم است و براي شما نيز سودمند است، آن است که بگوييد؛ ما (اهل بيت) اسوه و الگوهايي خدايي هستيم؛ جانشينان خدا در زمين او و امانت داران او بر آفريدگانش هستيم؛ حجّت‌هاي او در سرزمين‌هاي خداييم و حلال و حرام و تأويل قرآن و فصل الخطاب را مي‌دانيم». [2] .

ايشان، در پاسخ به نامه‌ي دو سفيرش (عمري و فرزندش) از گمراهي پس از هدايت و آثار سوءرفتار و فتنه‌هاي گمراه کننده، به خدا پناه مي‌برد و سپس به برخي از علّت‌هاي اين گمراهي اشاره مي‌فرمايد و فتنه و امتحان الهي را مطرح مي‌کند و ريشه‌ها را تذکر و به سيره‌ي اهل بيت و امام حسن عسکري،‌عليهم‌السّلام، که وظيفه‌ي هدايت را به بهترين صورت انجام داده‌اند، اشاره مي‌کند و حقايق نهفته را يادآور مي‌شود و سپس مي‌فرمايد: «وليعلموا انّ الحق معنا و فينا لا يقول ذالک سوانا الا کذاب مفتر، ولايد‌عيه غيرنا الا ضال غوي؛ بايد بدانند که حق، با ما و در ميان ما است. هيچ کس جز ما اين حق را نمي‌تواند بگويد مگر آن که دروغگو و اهل افترا باشد. هيچ کس جز ما اين ادعا را نمي‌تواند داشته باشد مگر آن که گمراه و گمراه کننده باشد.». [3] .

البته، در همين نامه، با کمال صراحت مي‌فرمايد: «مگر نمي‌دانند که زمين، هيچ گاه از حجّت و (رهبر الهي) خالي نمي‌ماند. يا ظاهر و آشکار و يا پنهان و غايب‌.اين، يک اصل پايدار و راستيني است که بايد بر آن استقامت کنند، و زياده‌روي در تفحص نسبت به آنچه پوشانده شده است، آنان را به گناه مي‌کشاند وکشف و برملا کردن آن چه خدا آن را مخفي نگه داشته است، عاقبتي جز پشيماني ندارد.» [4] .

اين شيوه از يادآوري در دوراني که امام مهدي،عليه‌السّلام، در غيبت صغرا به سر مي‌برده است، نشان دهنده‌ي يک جريان انحرافي براي جا انداختن خلافت جعفر (عموي حضرت مهدي (عج)) است. امام مهدي،‌عليه‌السّلام، با آن مبارزه مي‌کند و ريشه‌هاي آن را برملا مي‌سازد و شيعيان خود را به پاي‌بندي به اصول اساسي و پايه‌هاي عقلي و قرآني دعوت مي‌کند و انگيزه‌هاي منحرف را رسوا مي‌کند.

البته اين بيانات گوهر بار، يکي از روش‌هاي امام معصوم در دوران غيبت؛ يعني دوران بحران رهبري‌، است.