روايت هاي پيامبر خاتم صلي الله عليه وآله و يازده امام معصوم عليهم السلام - به دليل نقش هاي متعدد هر يک از معصومان، و صادر شدن آن روايات قبل از تولّد امام مهدي عليه السلام [1] - از موقعيّت علمي ويژه اي برخوردار است و پيامدهاي گوناگوني را در پي داشته است که به برخي از اين پيامدها اشاره مي کنيم:

1- زمينه سازي رواني براي شيعيان و مسلمانان نسبت به اصل غيبت و طولاني بودن آن.

2- تعيين تکليف مسلمانان و شيعيان در دوران غيبت کبري و ايجاد زمينه براي هر گونه سؤال جهت کسب تکليف خود.

3- روشن کردن وضعيّت آينده ي جامعه اسلامي و شرايط سياسي اجتماعي و هشدار دادن نسبت به آن.

4- تطابق پيشگويي ها و واقعيت هاي تحقّق يافته، دليلي روشن و گويا بر صحّت و صدق و سلامت راه و مکتب اهل بيت به دست مي دهد که مورد توجّه و عنايت شيعيان و مسلمانانِ آگاه بوده است.

5- مسلمانان و خصوصاً شيعيان، با توجّه به شرايط آينده، خود را براي برنامه ريزي مناسب آماده مي کنند و از هر گونه وضعيّت ناخواسته دور خواهند بود و حداکثر آمادگي را خواهند داشت.