دارالسلام، محله اي در بغداد بوده که محلِّ سکونت افراد حکومتي و کارگزاران دولت عبّاسي بوده است.

لاپيروس مي نويسد:

بغداد نيز هم چون پايتخت هاي قبلي، از يک مرکز محدود نظامي و حکومتي به صورت يک شهر بزرگ گسترش يافت. خلافت عباسي، در پي اين تصميم که يک مرکز اداري به نام مدينةالسلام احداث کند، دو سکونت گاه بزرگ در حومه بغداد بنا کرد: يکي به نام «حربيه» و ديگري «کرخ»... [1] .

ابن اثير، ظفريّه را از محلات بغداد معرفي مي کند. او، در وقايع سال (554 ه.ق) مي گويد: «در اين سال، آب دجله، به قدري زياد شد که بعضي از محلاّت بغداد در آب غرق شد، از جمله قسمتي از ظفريّه را نيز آب فرا گرفت.». [2] .

غرض از توضيح مفردات اين داستان، تصوير شرايطي است که در آن شرايط، قصّه نقل شده و وزير عباسي، دستور کتمان آن را صادر کرده است.