رفعت ذکر هم مي تواند عامل وسعت صدر باشد و قرآن چه زيبا به اين موضوع اشاره دارد: الم نشرح لک صدرک و وضعنا عنک وزرک و رفعنا لک ذکرک. [1] آن جا که ذکر و ياد تو را، نه اسم و نام تو را (توجه شود، نفرموده: و رفعنا لک اسمک) بالا برديم، در تو وسعتي آورديم و بارهاي سنگين و کمرشکن را از تو برداشتيم، تا آن جا که تو همراه هر رنج، دو راحتي مي ديدي: فان مع العسر يسراً انّ مع العسر يسراً. [2] تکرار نکره باعث تعدد است و يُسر بدون الف و لام و نکره آمده است. پس همراه هر رنج، اين دو راحتي هست که تو ورزيده شده اي و با رفعت يا دو ذکر به وسعت سينه، راه يافته اي.