شيعه ي منتظر، تلاش دارد که در رفتار و گفتار و پندار، خود را به خصيصه هاي نيکوي امام اش نزديک کند. بگويد، آن چه او مي پسندد و انجام دهد کاري را که او خوش مي آيد و... از اين رو، اخلاق او، مردم را به ياد آن غايب از نظر مي اندازد تا جايي که افضل و بهترين افراد اهل زمان خود محسوب مي شود. فرزندان انتظار، در مناسبات اجتماعي، چنان پابند عدالت اند که مردم، طَعم عدالت اجتماعي را به ايشان تجربه مي کنند. فرزندان انتظار، اين هشدار را شنيده اند که «منفورترين مردم نزد پروردگار، کسي است که سيره ي امامي را برگزيند، ولي از کارهاي او پيروي نکند.». [1] .

يکي از دعاهايي که مي تواند تصوير روشني از شيعه ي منتظر ارائه دهد و ما را با انتظارات امام از شيعيان اش آشنا کند، دعاي شريف «اللهم ارزقنا توفيق الطاعة و...» است. [2] .

بايد دانست همراهي با امام منجي، آزادي از هر گونه تعلق و رهايي از همه وابستگي ها را لازم دارد. با اين سعه ي وجودي است که آدمي، رفعت مي گيرد و مي تواند سرود «واجعل لي مع الرسول سبيلا» [3] را سر دهد؛ چون، تا کسي به اين وسعت و رشد نرسيده باشد، نمي تواند همراهي رسول صلي الله عليه وآله وسلم و وليّ عليه السلام را داشته باشد. [4] .

همراهي و معيّت با رسول صلي الله عليه وآله وسلم و وليّ عليه السلام همراهي در اهداف و همراهي در سلوک عملي آنان را مي خواهد. من که تمام هدف ام متاع دنيا است و رضايت به اين زندگي است، [5] نمي توانم همراه اهداف «وليّ» باشم و به مقام معيّت و در رکاب وليّ بودن برسم، امّا آنان که پوسته ها و ديوارها را شکسته اند و از تعلّقات دنيوي خارج شده اند و آن قدر وسعت پيدا کرده اند که ديگر نمي خواهند و نمي توانند به دنياي محدود برگردند، مي توانند همراه وليِّ معصوم باشند تا جايي که لياقت همراهي امام قائم عليه السلام آن هم در خيمه اش را پيدا مي کنند. [6] .