اکنون اين طرح و تقدير، انسان منتظر را از پراکنده کاري و دوباره کاري و خراب کاري، نگهداري خواهد کرد؛ چون کارهاي پراکنده در طرح، جان گرفته و به سوي هدف هماهنگ گرديده و از فقه و آگاهي، برکت گرفته است. اين قرآن است که به خوبي به عواملي اشاره مي کند که با همراهي آن ها، انسان منتظر در برابر دشمن - هرچند ده برابر باشد - نه تنها مقاوم، که غالب و مسلط مي گردد. قرآن به ما مي آموزد که همراه عناصري بر دشمن غلبه خواهيد يافت. آن گاه توضيح مي دهم چرا؟ بأنهم و قوم لايفقهون؛ [1] چون آن ها از فقه و بينشي برخوردار نيستند. پس عنصر فقه به همراه عناصر صبر، تجمع و ايمان مي تواند مؤمن منتظر را در برابر دشمن که ده برابر اوست، به پيروزي رساند.