انساني که خودش را ميوه ي هستي مي بيند و آدمي که در او همت هاي بلند شکل مي گيرد و مسؤوليت هاي بزرگ پذيرفته مي شود، نمي تواند فقر و جهل و فسق و شرک و کفر را تحمل کند. او در خود و در اجتماع، در پي اين ارزش هاي بالاتر مي گردد و براي اين ارزش هاي مقدس مجبور است که طرحي بريزد.