رزق انسان در خواندن کتاب ها و مطالعات، منحصر نيست. دقت و مطالعه در آفاق و طبيعت و در انفس و وجود انسان هم مي تواند آيه ها و نشانه هايي را به دنبال بياورد و مايه هاي فکري و روحي انسان را تقويت کند. از اين گذشته، آن ها که روز را با خلق خدا به سر مي برند، بايد در شب به ياد خدا باشند و از قرب او رزق بگيرند، تا بتوانند بار برخوردهاي سنگين و درگيري هاي مستمر روزشان را به دوش بگيرند. به همين دليل، رسول بايد پيش از قيامش در شب، قيام کند و قرآن را آرام آرام بخواند و با ترتيل در وجودش بنشاند؛ چون مي خواهد قول ثقيل و رسالت سنگيني را بر دوش بگيرد. [1] اين پيوند شب و ارتباط با خدا، با دعا، قرائت يا قيام، تأمين کننده ي رزق روزانه ي مؤمن منتظر است که سوخت و ساز و درگيري و برخوردهاي شکننده دارد.