کسي که حدود را مي شناسد و تکليفش را مي داند و مي خواهد به اين تکليف عمل کند، اين وجود ديگر فشاري ندارد، بلکه در جايگاه امن نشسته است: ان المتقين في مقام امين. [1] وجودي که تکليفش را شناخته و وحي را مي فهمد، ديگر از آن چه پيش مي آيد، وحشت ندارد و حتي با آن چه مي شود، کاري ندارد. آن رسول عزيزصلي الله عليه وآله مي فرمود: ما کنت بدعاً من الرسل؛ من از ميان رسولان بدعتي نيستم و تازه اي نياورده ام. و ما ادري مايفعل بي و لا بکم؛ و حتي نمي دانم که براي من و شما، چه پيش مي آيد: ان اتبع الا ما يوحي اليّ. [2] من فقط بر روي مرز و به دنبال وحي حرکت مي کنم؛ زيرا همين اطاعت و تقوا و عمل به وظيفه است که امن مي آورد و از بن بست بيرون مي کشد: و من يتق اللَّه يجعل له مخرجاً. [3] .