جمعي از روايتگرانِ شيعه درباره مَهدي (عج) يا غيبت يا قيامِ او دست به تأليف بُرده اند. از جمله:

1 - فضل بن شاذان بن خليلِ نيشابوري (درگذشته به سالِ 260 ه. ق.) که - چُنان که نجاشي گفته است [1] - کتاب القائم عليه السّلام دارد.

2 - عليّ بن مهزيارِ أهوازي که - بنا بر گفته نجاشي [2] - از إمام رضا و إمام أبوجعفر «يعني: إمامِ جواد» - عليهما السّلام - روايت مي کند و از جانبِ إمام أبوجعفرِ دوم «يعني: إمامِ جواد» و أبوالحسنِ سوم «يعني: إمامِ هادي»- عليهما السّلام -،



[ صفحه 53]



وکيل بوده، و در روايت ثِقَه است و موردِ طعن نيست و درستْ باور بوده، و او هم کتاب القائم عليه السّلام دارد.

3 - محمّد بن حسن بن جمهورِ عَمّيِ بصري که از إمام رضا - عليه السّلام - روايت مي کند و کتاب صاحب الزّمان عليه السّلام و کتاب وقت خروج القائم عليه السّلام دارد. شيخ او را در فهرست اش ياد کرده است. [3] .

4 - عبّاس بن هِشام أبوالفضلِ ناشِريِ أَسَدي، - به قولِ نجاشي [4] - مردي عَرَبْ تبار و ثِقَه و جليل در ميانِ أصحابِ ما، و بسيارْروايت، که او راست کتاب الغيبه، و به سالِ دويست و بيست يا يکسال پيش از آن درگذشته است.

5 - عليّ بن حَسَنِ طائيِّ جَرْمي - معروف به طاطَري -: وي که فقيه و در حديث ثِقَه بوده و از بزرگان و شيوخِ واقِفه به شمار مي رفته است، کتاب الغيبه تأليف کرده. [5] .

6 - حَسَن بن علي بن أبي حمزه بطائني: او راست کتاب الفتن - که همان کتابِ ملاحم باشد - و کتاب القائمِ صغير و کتاب الغيبه. از بزرگانِ واقِفه در روزگارِ إمام رضا - عليه السّلام - بود. نجاشي درباره او گفته: «شيوخمان را - که خدايشان رحمت کُناد - ديدم که مي گفتند او از بزرگانِ واقِفه بوده است». [6] .