«عَنْ رَسُولِ اللّهِ - صَلَّي اللّهُ عَلَيْهِ وَ آلِه - أَنَّهُ أَخْبَرَ الْأَئِمَّةَ بِخُروجِ الْمَهْدِيِّ، خاتمِ الأَئِمَّةِ الَّذِي يَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطًا وَ عَدْلًا کَما مُلِئَتْ ظُلْمًا وَ جَوْرًا وَ أَنَّ عِيسي - عَلَيْهِ السَّلام - يَنْزِلُ عَلَيْهِ وَقْتَ خُرُوجِهِ وَ ظُهُورِهِ وَ يُصَلِّي خَلْفَهُ». [1] .

(يعني:

از رسولِ خدا - صلّي اللّه عليه و آله - منقول است که آن حضرت، إمامان را از خروجِ مَهدي، خاتمِ إمامان، که زمين را - همانگونه که از ظلم و جور پُر شده است - از قِسط و عدل پُر مي سازَد، و از اين که عيسي - عليه السّلام - به هنگامِ خُروج و ظُهورِ وي، نزدِ وي فرود مي آيد و پشتِ سرِ وي نماز مي گُزارَد، خبر داده است.).

صاحبِ عُيون المُعجِزات گفته: «اين خبري است که به واسطه شهرتِ آن، شيعيان و دانشوران و غيرِ دانشوران و سُنّيان و خَواصّ و عَوامّ و پيران و کودکان، همه بر آن



[ صفحه 334]



همداستانند». [2] .

در حاشيه الفتح المبين، نويسنده گفته است: «در روايتي آمده است که «عيسي - عليه السّلام -» پس از شروعِ مَهدي «- عليه السّلام -» به نماز، فرود مي آيد و مَهدي پَس پَس مي آيد تا عيسي - عليه السّلام - پيش افتد، ليک عيسي دستِ خود را ميانِ کتفهايِ آن حضرت مي نهد و او را مي گويد: پيش باش. پيش از نقلِ اين روايت هم آورده است که: فرود آمدنِ او به هنگامِ نمازِ بامداد است و پشتِ سرِ مَهدي «- عليه السّلام -» نماز مي گُزارَد.» (إلي آخره). [3] .



[ صفحه 337]