«عَنْ عَبْدِاللّهِ بْنِ عُمَرَ قالَ: سَمِعْتُ الْحُسَيْنَ بْنَ عَليٍّ - عليهما السّلام - يَقولُ:

لَوْ لَمْ يَبْقَ مِن الدُّنْيا إِلّا يَوْمٌ واحِدٌ لَطَوَّلَ اللّهُ - عَزَّ وَ جَلّ - ذلِکَ الْيَوْمَ حَتَّي يَخْرُجَ رَجُلٌ مِنْ وُلْدي فَيَمْلَأُها عَدْلًا وَ قِسْطًا کَما مُلِئَتْ جَوْرًا وَ ظُلْمًا؛ و کَذلِکَ سَمِعْتُ رَسُولَ اللّه - صلّي اللّه عليه و آله - يَقُول.» [1] .

(يعني:

از عبداللّه بن عُمَر منقول است که گفت: از حُسَين بن علي - عليهما السّلام - شنيدم که مي گفت:

اگر از دنيا جُز يک روز نمانَد، خداوند - عَزَّ وَ جَلّ - آن روز را چندان دراز کُنَد که مردي از فرزندانِ من قيام نمايد و زمين را همانگونه که از جَوْر و ستم پُر شده است، از دادگري و قِسط پُر سازد؛ و من از رسولِ خدا - صلّي اللّه عليه و آله - شنيدم که چُنين مي فرمود.).



[ صفحه 333]