«قالَ رَسُولُ اللّه - صَلَّي اللّهُ عَلَيْهِ وَ آلِه -:

يَخْرُجُ ناسٌ مِنَ المَشْرِقِ فَيُوَطِّئُونَ لِلْمَهدِيِّ سُلْطانَه» [1] .

(يعني:

رسولِ خدا - صلّي اللّه عليه و آله - فرمود:

مردماني از مشرق بيرون آيند [/ قيام کنند] که زمينه حکومتِ مَهدي را فراهم سازند.).

علّامه گنجيِ شافعي (کشته شده به سالِ 658) پس از نقلِ اين حديث گفته است:

«اين حديثي است «حَسَن» و «صحيح» که راويانش ثقه و در نقل موردِاعتماد هستند» [2] .

[ صفحه 325]

[1] البيان في أخبار صاحب الزّمان «عليه السّلام» گنجيِ شافعي /99 و منتخب الأثر 304 به نقل از صحيح ابن ماجة 270:2؛ و نيز کنزالعمّال ح 38657 و مجمع الزّوائد 318:7.

[2] البيان في أخبار صاحب الزّمان «عليه السّلام» /100.

«اين مضمون در رواياتِ شيعه هم هست؛ چُنان که در الغيبه يِ نُعماني از أميرِمؤمنان - عليه السّلام - نقل شده است که: شروعِ کارِ مهدي از طرفِ مشرق است.

باري، مراد از اين مشرق، مشرقِ کشورهايِ اسلامي در مقياسِ قرنهايِ أوّليّه إسلام است که سرزمينِ خراسان و بخشهايِ شرقي را - ظاهرًا - تا نواحيِ مرکزيِ ايرانِ کنوني در بر مي گرفته است.

نگر: خورشيدِ مغرب، ص 320».