نام: محمد

پدر: امام حسن عسکري (ع)

مادر: نرجس [1] .

کنيه: ابوالقاسم

القاب: حجت، خاتم، صاحب الزمان، قائم، منتظر و از همه مشهورتر مهدي.

شکل: همچون ستاره درخشان نوراني و خالي سياه برگونه راست دارد.

زاد روز: شب نيمه شعبان 255، هنگام طلوع فجر.



[ صفحه 19]



زادگاه: شهر سامراء.

غيبت صغري: از سن پنج سالگي به مدت 69 سال.

نمايندگان: چهار نفر از شخصيتهاي شيعه به نامهاي:

1- ابوعمرو، عثمان بن سعيد بن عمر و عمري اسدي، وکيل و نماينده پيشين امام هادي و امام عسکري (ع)

2- فرزند او، ابوجعفر: محمد بن عثمان بن سعيد در گذشته (304).

3- ابوالقاسم، حسين بن روح بن ابي بحر نوبختي در گذشته (326).

4- ابوالحسن علي بن محمد سمري در گذشته (329).

محل اقامت نامبرده گان در بغداد و کليه امور شيعيان و خواسته ها و نامه هاي آنان به وسيله اين چهار نفر انجام و رد و بدل مي شد و آرامگاه آنان نيز در بغداد مشهور است.

غيبت کبري: با در گذشت چهارمين نماينده و سفير آن حضرت از سال (329) آغاز گرديد.

و تا به هنگام فرمان الهي مبني بر اجازه ظهور و قيام آن بزرگوار همچنان ادامه خواهد داشت.

نمايندگان و وظيفه مردم در دوران غيبت کبري: کسي که فقيه خويشتن دار، مخالف با هواي نفس و فرمانبر امر خداوند باشد، او نماينده امام زمان است و بر ديگران لازم است از او پيروي کنند، زيرا آنان از طرف امام بر مردم حجت اند و امام از طرف خدا بر آنان.

هنگام ظهور: آنگاه که منادي حق از جانب آسمان



[ صفحه 20]



ندا دهد: حق با آل محمد است. نام مهدي بر سر زبانها افتد، مردم دلباخته او شوند و از کسي جز وي سخن نگويند.

محل ظهور: مکه معظمه.

محل بيعت: (تعهد مردم در پيروي از امام): مسجد الحرام، ميان رکن و مقام.

نشاني: فرشته اي از بالاي سر او فرياد مي زند: اين مهدي است، او را پيروي کنيد.

يادگار انبياء: انگشتر سليمان در انگشت او و عصاي موسي در دست وي و آنچه خوبان همه دارند او تنها دارد.

ياران: افرادي که هسته مرکزي زمامداري او را تشکيل مي دهند، سيصد و سيزده نفر به عدد اصحاب بدر خواهد بود و اين گروه در حقيقت کار گردانان اصلي قيام مهدي و کار گزاران درجه اول انقلاب جهاني اسلام خواهند بود، که از اطراف جهان به دور حضرتش گرد آيند.

روش حکومتي: براساس قرآن و سيره پيامبر (ص) و امير مومنان (ع).

شعاع و دامنه حکومت: سراسر جهان را فراگيرد و زمين را از عدل و داد پر کند، در حالي که از جور و ستم پر شده باشد.

مرکز حکومت: مسجد کوفه (مرکز خلافت و حکومت علي (ع)).

چگونگي پيروزي بر دشمنان: همانند پيروزي جد



[ صفحه 21]



خود پيامبر اسلام بر کافران و مشرکان است، خداوند او را با گروههاي منظم هزار نفري از فرشتگان [2] يا سه هزار نفري که از آسمان فرود آيند [3] يا پنج هزار نفري که داراي نشان مخصوص باشند [4] مدد خواهد داد و در جبهه هاي جنگ ياري کند، آنچنان که مومنان را در حال شکست در بدر [5] و در بسياري از جبهه ها و روز تاريخي حنين [6] ياري و پيروز فرمود و در جنگ احزاب رعب را در دل کفار و مشرکان ريخت. [7] .

مدت زمامداريش: روايات، که اکثرا مربوط به اهل تسنن است در اين باره باختلاف سخن گفته، اما به عقيده شيعه خدا آگاه است.

وزير و معاون: عيسي (ع) از آسمان فرود آيد و بعنوان وزير با حضرتش همکاري نمايد.

برکات حکومت و رهبري او: درهاي خير و برکت از آسمان بر وي مردم گشوده شود، عمرهابه درازا کشد، مردم همه در رفاه و بي نيازي بسر برند. شهرها همه بر اثر



[ صفحه 22]



باداني و سرسبزي بهم پيوسته گردند آنچنان که مسافران را به برداشتن توشه نيازي نخواهد بود و اگر زني يا زناني تنها از مشرق به مغرب روند کسي ر با آنها کاري نباشد.