مسأله مهدي موعود - صلوات اللّه عليه - بيشتر از اين جنبه مطرح است که او حکومت واحد جهاني اسلامي تشکيل خواهد داد، و يا حکومتهاي شرک، کفر و طغيان به دست او از بين رفته و حکومت توحيد و عباد اللّه الصالحين به جاي آنها خواهد نشست. و به عبارت ديگر، آيات:

(وَ لَقَدْ کَتَبْنا فِي الزّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ اَنَّ اْلاَرْضَ يَرِثُها عِبادِيَ الْصّالِحُونَ) [1] .

و:(هُوَ الَّذِي اَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدي وَ دِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَي الدِّينِ کُلِّهِ...) [2] .

که تا به حال به صورت وعده مانده اند، توسط وي پياده خواهند شد.

در باره اين مطلب، دو حديث با دو عبارت از رسول خدا صلّي اللّه عليه و آله و سلّم نقل شده و ما ابتدا آن دو را نقل و ترجمه مي کنيم و سپس به محلهاي آنها در کتب برادران اهل سنّت اشاره خواهيم کرد.

ناگفته نماند که: نتيجه اين بحث و ارتباط آن با بحثهاي قبل اعتقاد به زنده بودن امام زمان - صلوات اللّه عليه - است؛ زيرا وقتي ثابت گرديد آن حضرت نهمين فرزند امام حسين عليه السّلام است و ثابت گرديد که وي در سال 255 هجري از مادري به نام «نرجس» متولد شده است و ثابت گرديد که او حکومت جهاني واحد تشکيل خواهد داد و هنوز تشکيل نداده و آيات قرآني و وعده حتمي حضرت نبي اکرم صلّي اللّه عليه و آله و سلّم به صورت وعده باقي مانده است، پس ناچار بايد معتقد شد که آن حضرت به قدرت خدا زنده و غايب است و هر وقت که خدا خواست ظهور فرموده و حکومت فوق را به وجود خواهد آورد.

به عبارت ديگر: مهدي موعود عليه السّلام همان ذخيره خداست که در آينده، حاکميت کامل اسلام با ظهور او تحقق خواهد پذيرفت؛ چنانکه عقيده قطعي ما شيعيان، زنده بودن آن حضرت است.

1 - «قالَ رَسُولُ اللّهِ صلّي اللّه عليه و آله و سلّم لَنْ تَنْقَضِي اْلاَيّامُ وَاللّيالِي حَتّي يَبْعَثَ اللّهُ رَجُلاً مِنْ اَهْلِ بَيْتِي يُواطِئُ اِسْمُهُ اِسْمِي يَمْلاُها قِسْطاً وَعَدْلاً کَما مُلِئَتْ ظُلْماً وَجَوْراً».

يعني:

«روزها و شبها به پايان نرسند تا اينکه خداوند مردي از اهل بيت مرا که نامش نام من است مبعوث کند، او زمين را پر از عدل و داد مي کند چنانکه از ظلم و ستم پر شده باشد».

2 - «قالَ رَسُولُ اللّه صلّي اللّه عليه و آله و سلّم لَوْ لَمْ يَبْقَ مِنْ الدُّنْيا اِلاّ يَوْمٌ واحِدٌ لَطَوَّلَ اللّهُ ذلِکَ الْيَوْمَ حَتّي يَبْعَثَ فِيهِ رَجُلاً مِنْ وِلْدِي يُواطِئُ اِسْمُهُ اِسْمِي يَمْلاُها عَدْلاً وَ قِسْطاً کَما مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً».

يعني:

«آمدن مهدي موعود چنان قطعي و حتمي است که اگر از عمر دنيا نماند مگر يک روز، خداوند آن روز را طولاني گرداند تا در آن روز، مردي از فرزندان مرا برانگيزد که نامش نام من است زمين را پر از عدل و داد خواهد کرد چنانکه از ستم و ظلم پر شده باشد».

کلمه «يملا الارض قسطاً» که عبارت اخراي تشکيل حکومت جهاني است در همه روايتها و کتابهايي که ذيلاً اشاره مي شود، موجود است:

1 - مسند امام احمد بن حنبل، ج 3 در صفحات 17، 27، 28، 36، 37، 52 و 70 از صحابي کبير ابو سعيد خدري.

2 - اسد الغابه ابن اثير، ج 1، ص 557 در حالات جابر بن ماجد صدفي عن قيس عن جابر صدفي عن ابيه عن جدّه.

3 - مستدرک حاکم، ج 4، در آخر کتاب: الفتن و الملاحم، ص 557، از ابو سعيد خدري با دو سند.

4 - تلخيص ذهبي، پاورقي مستدرک با دو سند فوق (ج 4، ص 557)

5 - سنن ابي داوود، ج 2، کتاب المهدي، ص 422 از علي عليه السّلام و عبداللّه بن عمر و از ابو سعيد خدري با سه سند.

6 - سنن ابن ماجه، ج 2، کتاب الفتن، باب خروج المهدي، ص 1366 از عبداللّه بن عمر.

7 - نور الابصار شبلنجي، فصل تتمة في الکلام علي اخبار المهدي، ص 170 از علي عليه السّلام و ابو سعيد خدري و حذيفة بن يمان و جابر بن عبداللّه. و نيز از صواعق ابن حجر، تواتر حديث را نقل مي کند.

8 - سنن ترمذي، ج 4، کتاب الفتن، باب 52 (ماجاء في المهدي) ص 505 از عبداللّه بن عمر با دو سند.

9 - صواعق محرقه ابن حجر، باب: خصوصياتهم الدالة علي عظيم کراماتهم، ص 235 از علي عليه السّلام و ابن عباس و در ص 161 ذيل آيه دوازدهم از آيات نازله در شأن اهل بيت عليهم السّلام تا ص 165 با شش طريق.

10 - تذکره سبط ابن جوزي، فصل في ذکر الحجة المهدي، ص 326 از علي عليه السّلام و عبداللّه بن عمر.

11 - البدء والتاريخ، تأليف: ابن زيد بلخي، ج 1، الفصل السابع، ص 62 از ابن مسعود.

12 - معجم کبير طبراني، ج 10، ص 78 از ابن مسعود با سه سند و از عبداللّه بن عمر با چهار سند.

13 - فتوحات مکيّه ابن عمر بن محي الدين، ج 3، باب 366، ص 106 به طور ارسال مسلّم.

14 - مطالب السئول ابن طلحه، باب ثاني عشر، ص 125 از ابوسعيد خدري و عبداللّه بن مسعود.

15 - تذکره قرطبي، باب منه آخر في المهدي و صفته، ص 615 از ابوسعيدخدري.

16 - ذخائر العقبي، ص 136 از علي بن هلال از پدرش.

17 - فرائدالسمطين،ج 2،ص 310،ح 561از ابوسعيد وعبداللّه بن عباس.

18 - الفتن والملاحم ابي الفداء، ج 1، فصل في ذکر المهدي، ص 25 از حجّاج.

19 - فصول المهمّه ابن صبّاغ، فصل ثاني عشر، از عبداللّه عمرو ابن مسعود.20 کنزالعمال، حديث 38653 از ابوسعيد خدري و نيز در احاديث ديگر از علي عليه السّلام و ابن مسعود و غيره.

اينها که اشاره شد به عنوان نمونه است و گر نه بيشتر از پنجاه کتاب معتبر فعلاً در نزدم موجود است و در همه آنها جمله «يَملا اْلاَرْضَ قِسْطاً» که حکايت از حکومت جهاني دارد، نقل شده است. بنابراين، مسأله مهدي موعود - صلوات اللّه عليه - مسأله حکومت جهاني اسلام و مسأله آينده اسلام و قرآن مي باشد و او زنده است و ظهور خواهد فرمود.

اين بود آنچه در زمينه «اتفاق شيعه و اهل سنّت» در باره حضرت مهدي - صلوات اللّه عليه - به نظرمان آمده بود. وصلّي اللّه علي محمَّد وآله الطاهرين والحمد للّه ربِّ العالمين.

اروميه - سيدعلي اکبر قرشي

27 ربيع الاوَّل 1411

25/ 8/ 1369